Vorige Boven Volgende
Engels / English

Dagboek, oktober 2008



 Zo  Ma  Di  Wo  Do  Vr  Za
              1   2   3   4
  5   6   7   8   9  10  11
 12  13  14  15  16  17  18
 19  20  21  22  23  24  25
 26  27  28  29  30  31

Donderdag 2 oktober 2008

BBQ

Vanmiddag was er op het verpleeghuis een BBQ voor de jong dementerende en hun partners. Het was wel weer eens leuk om met iedereen te praten. Zo op het eerste gezicht kun je niet meteen zien wie een jong dementerende is en wie een partner, maar het valt me wel op dat jong dementerende veel passiever en afwachtender zijn. Met sommige is het gewoon moeilijk praten omdat ze nauwlijks uit hun woorden komen. Met andere kun je wel praten, maar niet echt een serieus gesprek houden. Ook op de dagopvang hadden ze gemerkt dat Li-Xia de laatste tijd wat vaker moei was. Op een gegeven moment vroeg ik Li-Xia of ze nog wist wat de uitslag van de voetbal wedstrijd was. Eerst zei ze vijf, maar toen begon ze te tellen. Vreemd genoeg sloeg ze de acht over. Ik begrijp dat ze nu echt moeite heeft met het vertalen van getallen van het Chinees naar het Nederlands. Ze moet echt in het Nederlands tellen om te weten welk cijfer bij welk getal hoord.


Dinsdag 7 oktober 2008

Tootje

Vandaag is Andy 11 jaar geworden. Gisteravond hadden we de kamer al versiert met wat slingers en vanochtend mocht hij zijn cadeautjes uitpakken. Daar is hij nu al heel goed in. Er zaten twee Dvd's van Pokémon bij. Toen hij in de bus begon hij opeens "tootje" te roepen. Maar wij, Li-Xia, de buschauffeur en ik, begrepen niet wat hij bedoelde. Ik meende toetje te verstaan en dacht dat hij koekje bedoelde, omdat hij de k-klank vaak als een t-klank uitsprak. Uiteindelijk is de chauffeur toch maar weggereden, want hij moest nog meer kinderen ophalen. Ik had er wel een naar gevoel over, ook omdat het zijn verjaardag was. Nee, het leven van een verstandelijke gehandicapte is niet altijd leuk, zeker als je niet begrepen wordt, omdat je niet goed uit je woorden kunt komen. Pas toen hij weg was, drong het tot mij door dat hij zijn cadeautjes mee had willen nemen.


Zaterdag 18 oktober 2008

De stad in

Vanmiddag zijn Andy en ik met de bus de stad ingegaan. Ergens halverwege stapte een aantal verstandelijk gehandicapte in met hun begeleidsters. Twee van de begeleidsters kwamen tegen over ons te zitten en een meisje achter hen riep "Andy". Toen vroeg een van de begeleidsters: "Is dat Andy?" Ik bevestigde het en toen herkende ze hem van de tijd dat ze nog op KDC "Klim Op" werkte. Ze zei dat Andy toen net begon te lopen. Andy herkende haar toen ook, want hij stond op en liep naar haar om haar een knuffel te geven. Het wereldje der verstandelijk gehandicapten is klein.

Li-Xia wachte ons op bij de bushalte in de stad. We spraken af dat ik even een krettebol zou gaan kopen bij het stalletje van Het Stoepje en dat wij daar op haar zouden wachten terwijl zij haar fiets in de fietsenstalling ging zetten. Maar toen ze naar een minuut of tien nog niet verschenen was zijn we naar de fietstenstalling gewandeld. Daar was echter niet. Toen we weer terug liepen naar de markt kwam Li-Xia boos aangelopen. Al snel bleek dat ze was vergeten dat we bij het Stoepje hadden afgesproken.

Bij Intertoys zag Li-Xia drie Pokémon DVD's liggen voor een prijs. Ze wilde die voor Andy kopen, maar Andy wilde ze zelf niet hebben. Li-Xia zei dat als we thuis waren, Andy er om zou vragen. Ik vertelde haar opnieuw dat Andy ze volgens mij niet wilde hebben. We zijn toen verder gegaan naar Bart Smits, waar Andy van het geld wat hij van zijn verjaardag had, een DVD van de club van Sinterklaas heeft gekocht.

We zijn toen richting de bibliotheek gewandeld, maar ik ben even bij De Slegte langsgegaan en heb daar een vijftal boeken gekocht: Duin van Frank Herbert, Redekunstige grondslag van verstandhoudingen van Frederik van Eden, Vita van Victoria Glendinning, Amuse-gueule van Arnon Grunberg en Phileine zegt sorry van Ronald Giphart. (In het laatste boek ben ik onderweg naar huis begonnen.)

In de bibliotheek kwam ik Li-Xia en Andy tegen. Li-Xia is kort daarna vertrokken. Toen wij thuiskwamen was ze er nog niet en ik maakte me even zorgen dat haar iets was overkomen. Toen ze tien minuten later thuis kwam, zei ze dat ze nog even bij de Nettorama langs was geweest.

Toen ik rond zeven uur beneden kwam, stond er een DVD van Pokémon op. Het bleek dat het een van de DVD's was die we vanmiddag bij Intertoys had gezien en dat Li-Xia deze had gekocht, "toen wij weg waren", zoals ze zelf zei. Het lijkt er op als of de belangstelling die Andy voor Pokémon had, nu een obsessie van Li-Xia is geworden.


Woensdag 29 oktober 2008

Betuttelen en bevoogden

Toen we een aantal weken geleden bij elkaar kwamen met de partners van de jong dementerende was het onderwerp betuttelen en bevoogden. Een interessant onderwerp. Het zijn van die dingen die je toch ongemerkt gaat doen als je merkt dat je partner bepaalde zaken niet meer aan kan. Het is zo makkelijk om iemand iets uit zijn handen te nemen als het niet meer vlot gaat. Toch is het belangrijk dat wij onze partners nog zoveel mogelijk zelf laten doen, want als we te snel iets uit handen nemen, dan ontnemen we hun ook een mogelijkheid om actief te blijven en doen we afbreuk aan hun eigenwaarde. Wij als partners zien ons voor de taak gesteld om steeds over die smalle lijn te bewandelen van wat onze partners wel aankunnen en wat nog niet. Maar veel zit hem ook in de manier waarop we hen aanspreken en hoe we met hen bespreken hoe we met hun beperkingen omgaan. Soms gaat dat goed, maar vaak ook nog wel verkeerd.


Thuis pagina | September 2008 | November 2008