Zo Ma Di Wo Do Vr Za
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
|
Spock
Vanaf het begin dat Star Trek op TV kwam, was ik altijd gefascineerd door
Spock, het
half-mens half-Vulcan karakter dat vooral gekenmerkt werd door zijn logische
manier van redeneren en zijn schijnbare afwezigheid van emoties. Ik zag dat
toen al iets wat de moeite waard was om na te streven.
Ik herinner me dat ik echt een beetje schok toen iemand die ik respecteerde
tijdens mijn studietijd zei dat ik een gevoelsmens was, dit omdat ik er altijd
vanuit gegaan was dat handelde vanuit mijn verstand. Ik realiseerde dat ik
inderdaad sterk gedreven werd door mijn gevoelens en dat ik zeer sterke
gevoelens had, maar dat ik vooral moeite had om deze te uiten en dat ik
voortdurend bezig was om mijn gevoelens te rationaliseren of althans te
proberen ze te begrijpen. Dit deed ik veelvuldig door in mijn dagboek te
schrijven.
In de Star Trek film uit 2009 hoort Spock zijn vader het volgende tegen hem
zeggen: "Emotions run deep within our race. In many ways more deeply than in
humans. Logic offers a serenity humans seldom experience. The control of
feelings so that they do not control you."
Gisteren las ik een artikel over een onderzoek dat was gedaan om te kijken hoe
de mening van mensen beïnvloed kan worden. In dit geval betrof het een groep
van mensen in Amerika die weigeren om hun kinderen te laten vaccineren,
bijvoorbeeld omdat ze bang zijn dat dit tot autisme zou kunnen leiden. Uit het
onderzoek bleek dat mensen niet op andere gedachten konden gebracht worden door
ze wetenschappelijke feiten te presenteren. Sterker nog, dit had vaak zelfs een
averechts effect.
Vanochtend realiseerde ik me dat ik vaak probeer om mensen te overtuigen met
feiten. Toen herinnerde ik me ook dat mensen mij wel eens gewaarschuwd hebben
dat het enkel presenteren van feiten, vaak niet goed werkt, dat je eigenlijk
eerst iemand in een goede stemming moet brengen (bijvoorbeeld door ze te
prijzen) voordat je ze probeert over te halen om iets van jouw aan te nemen.
Dat je feitelijk een beetje moet slijmen, een spelletje moet spelen van geven
en nemen. Ik merk dat ik dit erg moeilijk vind. Ervaar het als een vorm van
oneerlijk zijn. Ik heb ook regelmatig het verwijt gekregen dat ik minder direct
moest zijn, dat ik mijn mening en/of kritiek wat subtieler zou moeten brengen.
Ik probeer dit nu wel toe doen, maar ik vind niet altijd makkelijk om te doen
en merk vaak pas achteraf dat ik hierin weer in de fout ben gegaan.
Is het probleem misschien dat ik gewoon te eerlijk en te open ben dan sociaal
aanvaardbaar is? Kan je dat ook scharen onder een vorm van autisme, je wel goed
in kunnen leven in hoe andere denken en doen, maar grote moeite hebben om te
weten hoe je in bepaalde omstandigheden moet handelen en/of reageren?
Kwam nadat ik dit alles overdacht had tot de vreemde conclusie dat ik misschien
van nature wel meer op Spock lijk (in de manier waarop ik omgaan met mijn
heftige emoties en mijn sterke nadruk op logica en feiten) dan ik vroeger
gedroomd had te willen worden.
Boeken
Om 11:43:13 heb ik het boek The Bite in the Apple: A Memoir
of My Life with Steve Jobs van Chrisann Brennan, ISBN:9781250048547,
bij boekhandel Broekhuis voor
€ 15,50 gekocht. Vandaag is het boek Understanding the World
van Sandra Rendgen en Julius Wiedemann, ISBN:9783836548830, aangekomen wat ik
vorige week bij Taschen besteld had. Het weegt ruim 3,7 Kg. Het heeft 456 pagina van
24,6 bij 37,2 cm. Het bevat enkel infographics: informatieve illustraties,
vaak schematisch en met grafieken en tabellen in allerlei vormen, maar ook
kaarten. Eigenlijk van alles wat. Voor iemand die visueel is ingesteld, een
boek waar je uren in kunt bladeren en naar kijken. En dat alles voor net geen
50 Euro (inclusief verzendkosten).
Bakje met water
Zag vanochtend dit bakje met water op de tafel buiten staan. Het water staat
in de onderste (bovenste) helft van het bakje dat op z'n kop staat. Hoe is
dit mogelijk? Ik heb deze foto niet onder een vreemde hoek gemaakt of
bewerkt. De verklaring is dat ik dit bakje omgekeerd heb toen ik zag dat
het regenwater dat er in was gevallen op een ochtend bevroren was, omdat ik
bang was dat het misschien kapot zou vriezen. Ik denk dat toen eerst een
klein deel van het ijs gesmolten is dat een afsluiting tussen de rand van
het bakje en de tafel heeft gevormd en dat vervolgens het blok ijs naar
beneden is gevallen en gesmolten is. Door het druk verschil tussen de
binnen en buitenkant, kon het water toen niet meer ontsnappen.
Drukke zaterdag
Het was weer een drukke zaterdag. Viel net bijna in slaap achter de PC.
Vanochtend de stad in geweest en daar om 11:35:52 bij boekhandel Broekhuis het boek Infinite Jest van
David Foster
Wallace, ISBN:978031606652, gekocht voor € 16,99. Ik had het
boek vorige week woensdag besteld nadat ik er over had gelezen in de roman
Ik ben Maan van
Maan Leo, waarin het
boek een belangrijke rol speelt. Infinite Jest wordt ook wel aangeduid
als een encyclopedische roman. Het telt 1079 pagina's waarvan de laatst 96
pagina's noten en errata bevatten. Ik heb begrepen dat het een zeer complexe
roman is met heel veel personen, zoveel dat er op het internet plaatjes zijn
te vinden om de verbanden tussen al deze personen uit te leggen. Nog geen
idee wanneer ik het boek ga lezen. Misschien wel nooit, want er zijn nog
zoveel andere boeken die ik nog moet lezen. Als ik er aan begin, zou ik er
wel eens heel lang over kunnen doen en wellicht ook aantekeningen gaan maken.
Vandaag ook druk bezig geweest met het plaatsen van nieuwe kasten (stellingen)
op zolder om wat spullen efficiënter te kunnen opruimen. Daarvoor moesten
ook wat kasten (of dingen die we daar voor gebruikte) verwijderd worden. Heel
wat keren heen en weer naar zolder gelopen. Ik heb nog steeds het idee dat mijn
conditie nog niet helemaal de oude is na de griep die ik in januari heb gehad.
Ook nog met hulp, de wilg in onze achtertuin gesnoeid. Dat was weer een paar
jaar geleden dat we dat hadden gedaan. Ook nog een aantal takken ingekort.
Halverwege moesten we stoppen omdat het ging regenen. Even later zagen we ook
grote sneeuwvlokken, die natuurlijk meteen smolten
wanneer ze de grond raakte. Een half uur later scheen de zon weer en konden
weer verder. Het is nu wel weer heel licht achter in de tuin.
Drie kolen schotel
Weer eens creatief geweest met eten koken voor mezelf. Wel een beetje
gedwongen, want ik had nog een stronk broccoli en een half zakje gesneden
spitskool liggen die niet meer te lang konden blijven liggen. Daar nog wat
andere ingrediënten bij gedaan. Volgorde van wokken sambal, teentje
knoflook, gember, rode ui, halve rode paprika, tomaat, spitskool, broccoli
(vier minuten, met wat water op een bord, in de magnetron 'geblancheerd'),
vier blaadjes Chinese kool en vier champignons. Op het eind nog wat kruiden
toegevoegd en wat tomatensaus van de nasi speciaal van afgelopen donderdag.
De combinatie van drie kolen gaf wel een interessant smaakpalet.
The Bite in the Apple
Vandaag het boek The Bite in the Apple van Christann Brennan
uitgelezen waarin ik vorige week
dinsdag was begonnen. Zij was de eerste vriendin van Steve Jobs en is de moeder van zijn eerste kind, hun dochter Lisa
Nicole Brennan-Jobs. Een zeer boeiend boek waarin Brennan wellicht een
redelijk 'donker' beeld van Jobs schetst. Toch lijkt het dat ze het boek
niet uit rancune heeft geschreven, want ze doet het op een heel integere
manier, waarbij ze zowel de positieve als de negatieve punten van hun
relatie belicht en ook op een volwassen manier afstand neemt van hoe alles
is gegaan. Feitelijk stelt ze de Japanse Zen priester Kobun in een kwader
daglicht en schetst ze hem als een van de meest invloedrijke mensen in het
leven van Jobs wat betreft zijn karakter(mis)vorming in zijn jongere jaren.
(Aanvulling)
Thuis pagina
| Januari 2015
| Maart 2015
Donderdag 19 februari 2015
Zaterdag 21 februari 2015
Zondag 22 februari 2015