Zo Ma Di Wo Do Vr Za
1 2 3 4
5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18
19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 30
|
Het theater, de brief en de waarheid
Vandaag het boekenweekgeschenk Het theater, de brief en de waarheid
van Harry Mulisch
gelezen. Ik heb dit boekenweekgeschenk op
Zaterdag 14 maart om 16:48:48 voor één
Euro gekocht. Ik vind het een beetje een vreemd boekje. Het boekje
bestaat uit drie delen. In het eerste deel, dat geschreven wordt door
Felix, luistert hij naar een toespraak die Herbert twaalf jaar daarvoor
gaf bij de crematie van zijn vrouw Magda. Felix zegt dat hij de toespraak
wil verwerken tot een verhaal, maar geeft de letterlijke toespraak weer
vermengd met zijn commentaar daarop. Vera zit naast hem tijdens de crematie.
Het tweede deel, dat begint op bladzijde 57 en dat tussenspel genaamd
is, is een dialoog tussen Felix en Vera die lijkt te volgen op de
crematie de beschreven is in het eerste deel. Halverwege in dit tussenspel
gebeurt er iets merkwaardigs. Op bladzijde 62 staat er: "Met de meta-morfose
van de tekst verandert de vrouw als het ware in een man en de man in
een vrouw". Kort daarna begint er een nieuwe paragraaf die opent met
de zin "Wat was dat voor een rare donderslag?". De dialoog tussen Vera
en Felix gaat verder en eindigt er mee dat ze bij een begrafenis naar
binnen gaan. In het derde deel, dat geschreven wordt door Vera, kijkt
zij terug op de begrafenis van Herbert en probeert ze zich te herinneren
wat Magda in haar toespraak zei over Herbert. En om de chaos nog een
beetje compleet te maken, zal ik maar zeggen, voegt Mulisch ook nog
een verantwoording van drie pagina's toe waarin hij stelt dat het verhaal
op ware gebeurtenissen rond Jules Croiset gebaseerd is. (Het boekje inspireerde Freek de Jonge
tot zijn voorstelling De conferencier, het boekenweekgeschenk en de leugen.)
Op de voorkant van het boekje staat een onmogelijke figuur. Op de
achterkant van een foto van Mulisch voor een boekenkast. Een van de
boeken in de boekenkast draagt de titel
M.C.Escher.
De pianiste
Sinds 22 februari ben ik in De pianiste van
Elfriede Jelinek
aan het lezen en heb dat al een aantal
keren onderbroken om een ander boek te gaan lezen. Eerlijk gezegd
ga ik me steeds meer storen aan dit boek. (Ik heb het boek op
14 februari samen met twee andere boeken
voor 10 Euro gekocht bij De Slegte
gekocht.)
In 2004 ontving Jelink de Nobelprijs voor de literatuur voor:
"de vloeiende muzikaliteit van de stemmen en tegenstemmen in romans en
toneelstukken die met buitengewone taalijver het absurdisme en
de onderdrukkende macht van de maatschappij onthuld."
Ik vind het een ongelooflijk taai en moeilijk te lezen boek.
Het is zeer breedsprakerig. Ook vind ik de stijl er ingewikkeld
en rommelig. Zo worden de personen uit het boek steeds op een
andere manier aangeduidt. Ook ontbreken aanhalingstekens en staan
er geen dialogen in het boek. Vaak is niet duidelijk of een van
de personen iets zegt of alleen maar denkt. Ik heb besloten om het
boek voorlopig maar naast me neer te leggen en eerst maar andere
boeken te gaan lezen.
Aan het eind van de middag ook nog drie boeken gekocht bij
De Slegte en betaald
om 16:56:46. Dit zijn de boeken:
- De Discus komt terug van R. Feenstra voor € 2,00.
- De strijd om het goudschip van Willy van der Hiede voor € 2,00.
- Verborgen stemmen van Xinran voor € 2,50.
Vreemde vragen
Vanochtend stond Li-Xia bij het raam wat sojabonen te eten toen ik wat
in mezelf mompelde. Ze vroeg: "Komt de taxibus er aan?" Een beetje vraag
als je bedenkt dat ze dat zelf vlak bij het raam stond dat uitzicht geeft
op de straat.
Een kwartier later vroeg ze mij of ik mijn eten (lunch en zo) al had. Ik
zei dat het in mijn tas zat had. "Waar?" vroeg ze mij en ik wees haar op
mijn rugzak die ik iedere dag naar mijn werk neem. Ze mompelde iets in
de trant van "Deze?", alsof ze verbaasd was dat het mijn tas was. Eerst
maakte ze nog een opmerking dat ze het niet zag, maar nadat ze de plastic
tas met daarin mijn eten voor de dag had gevonden, reageerde ze opgelucht.
Ik vroeg haar of alles in orde was. Ze klaagde wel iets over hoofdpijn.
Ze is de laatste tijd wel vaker wat verward. Ook gebruikt ze de laatste
tijd vaak het woord "school" in plaatst van "werk" zonder dat ze het zelf
door heeft. Ze heeft ook wat vaker moeite om uit haar woorden te komen.
Vorige week op een avond ook nog een gesprek met haar gehad over de toekomst.
Ze kon zich niet echt voorstellen dat er een moment zou komen dat ze
opgenomen zou moeten worden. Ze weet heel goed dat ze de ziekte van Alzheimer
heeft, maar geloof nog niet echt dat ze zal gaan aftakelen. Ik kan het me
nu op dit moment ook moeilijk geloven dat ze ooit opgenomen zal gaan worden,
maar ik kan het me wel voorstellen.
Waterbronnen
Ieder keer als ik naar mijn werk fiets kom ik langs drie waterbronnen.
Het heeft al weer een tijdje niet geregend, toch zijn de drie plekken
nat. De eerste plek (foto) lijkt op dit moment het natste te zijn. Het lijkt er op
alsof dit pas sinds kort het geval is. De plek is ontstaan nadat het
kruispunt aan de linkerkant (een T-splitsing tussen de Hendrik Ter Kuilestraat
en de Kanaalstraat) opnieuw is ingericht en voorzien is
van stoplichten. Eerst leek het er nog op dat ze vergeten waren
ergens een waterafvoerbuis aan te sluiten omdat de plek altijd
overstroomde als het geregend had, maar de laatste tijd is het er
gewoon bijna altijd nat. Op meerder plekken stroomt het water van
rechts naar links over het fietspad en stroomt weg in een drietal
putten (een op het fietspad en twee langs de weg).
De tweede plek (foto) was voorheen de natste. Zelfs midden in de zomer kon je
daar meestal wel het geluid van druppelend water horen.
De derde plek (foto) ligt iets verder. In de foto heb ik met gele pijlen
en een cijfer de lokatie van de eerste twee plekken aangegeven.
Ik denk dat de drie bronnen een gemeenschappelijke bron hebben
en van natuurlijke aard zijn. Het is bekend dat er in Twente sprake
is van waterdoorlatende (zand) en waterafstotende (leem/klei) aardlagen
die als gevolg van de gletsers uit de ijstijd samen zijn geperst.
Het is heel goed mogelijk dat het water uit deze bron van meer dan
een kilometer verderop komt. (Bekijk de locatie van de bronnen in Google Earth.)
(Vervolg)
Contact maken
Gisteren ging het bij het Alzheimer Café over contact maken
met dementerende. Dat ging in eerste instantie over mensen die al
wat verder waren in het dementieproces en dan ook nog via het clown
spel (al dan niet met rode clownsneus). Toch vond ik het eigenlijk
best confronterend, want ik realiseerde me dat ik het vaak moeilijk
vind om actief contact te zoeken met Li-Xia, omdat ik dan weer
geconfronteerd wordt met hoe beperkt dat contact eigenlijk is.
Jan Cremer
Vanavond ben ik zoals wel vaker, bij De Slegte langs geweest. Ik heb wat rondgekeken en tenslotte
het boek Jan Cremer Documentaire van Hans Dütting
over het leven van Jan Cremer
gekocht om 19:36:01 voor € 4.99. Afgelopen maandag ben
ik begonnen te lezen in Brieven 1956-1996,
Jan Cremer. Het lijkt me interessant om de twee boeken naast elkaar
te lezen. In het verleden heb ook het autobiografische verhaal
Wolf over de jeugd van Jan Cremer gelezen.
Magnolia
Li-Xia was vanmiddag flink in de war. Toen ik thuis kwam, ontdekte
ik waarom. Ze had vanochtend uit haar billendoosje de pillen (hoofdzakelijk
voedingssupplementen) van de avond genomen en dus niet haar Reminyl
ingenomen. Het was weer een warme dag vandaag. Het werd 23,8 graden
bij ons in Twente. De meeste van de bloemen van onze Magnolia waren
nu helemaal open gegaan. Ik heb een aantal foto's genomen, waarvan
hier rechts getoond wordt.
Richard Eikelenboom
Ik heb de Deventer moordzaak altijd met aandacht gevolgd o.a. via de
blog van Maurice de Hond.
Ik ben zelf tot de conclusie gekomen dat het vrij onwaarschijnlijk
is Ernest Louwes deze moord gepleegd heeft. Afgelopen woensdag is
Louwes vrijgekomen en sindsdien ook verschillende malen in de
openbaarheid getreden, via TV programma's (RTL4 en bij Pauw &
Witteman), een persconferentie en vandaag ook via een "chat" bij
de telegraaf. (Zie verder Geen onschuldigen vast!.)
Richard Eikelenboom, die tegenwoordig via zijn eigen bedrijf,
Independent Forensic Services,
werkt, heeft een curciaal rapport geschreven dat heeft geleidt tot
de uiteindelijke veroordeeling (tijdens een herzieningsprocedure)
van Louwes. Twee vooraanstaande DNA-experts, Prof. Dan Krane en
Jason Gilder van Forensic
Bioinformatics, zijn nu met een rapport gekomen dat nogal
vernietigend is voor dit curciale rapport. Volgens
het artikel "Louwes is vrij, maar vecht door voor zijn onschuld" uit
de volkskrant zegt Eikelenboom over dit rapport: "In 2003 werd Louwes
vrijgelaten dankzij onderzoek van mij. Later vond ik sporen die tegen hem
pleiten. Maar dat ik loog of fouten maakte, is aantoonbaar onzin. Die
Amerikaan is dom of onjuist ingelicht. Ik overweeg een schadeclaim tegen
Louwes." Met die Amerikaan verwijst hij naar Jason Gilder die
gepromoveerd is op het proefschrift Computational methods for the objective review of forensic DNA testing
results. Ter afronding van zijn studie aan de universiteit ontwikkelde
hij het programma Genophiler® voor de automatische en volledig
objectieve analyse van DNA-samples. Deze man kan zich dus met recht
een wetenschapper noemen en dus zeker niet dom. (Even terzijde, Eikelenboom
is nooit verder gekomen dan hoger labonderwijs: biochemie, een opleiding
die hij in de avonduren toen hij bij het NFI werkte heeft afgerond. Wel
iets anders dan promoveren.) Dus dan moet hij volgens Eikelenboom niet
goed ingelicht zijn. Echter de analyse die hij uitvoerde deed hij op de
oorspronkelijke ruwe meetgegevens zoals die door Eikelenboom gevonden zijn.
Je begint je dan ook werkelijk af te vragen op welke kennis Eikelenboom
doelt die Gilder niet had. Of doet Eikelenboom dan op de kennis die hij
verder over de zaak had, want op het moment dat hij zijn onderzoek deed,
wist hij welke zaak het betrof en was hij goed op de hoogte wat er
allemaal speelde.
Eikelenboom weigert om specifieke vragen te beantwoorden over zijn
rapport met de opmerking dat het nog "onder de rechter is". Hij geeft
echter wel, in besloten kring, regelmatig lezingen over zijn onderzoek,
zoals op 16 april
bij Koninklijke Nederlandse Chemische Vereniging.
Koninginnendag
Afgelopen dagen waren we al druk bezig geweest met het uitzoeken
van spulletjes en ik had gisteren vrij genomen om wat op te ruimen
op de zolder. Li-Xia had er vooral moeite mee dat we de vele Happy Meal
speeltjes wilde verkopen. De wekker ging vanochtend al om vijf uur.
Kwart voor zes is Annabel met een vriendin vertrokken naar de stad.
Net na half zes ben ik met de spullen gekomen. Net na acht uur was ik
er weer op de fiets. Ik heb toen een foto gemaakt. (Later heeft Annabel ook nog een foto gemaakt van de oranje nagels met witte kroontjes die
ze bij zichzelf en de andere gemaakt had.) Ik ben wat gaan rondwandelen
en op de Noorderhagen kwam ik bij een tafeltje waar een vrouw allemaal
vierkantjes aan het uitzoeken was. Het waren ontwerpen die ze
hadden gemaakt en ze was alle dubbelen aan het uitzoeken om te
verkopen. Ik het er uiteindelijk zes gekocht. Achter op een
aantal stond naturesquared.com.
Rond negen was Li-Xia ook. We hebben de rest van de dag bij hen gezeten.
Ik ben nog wel een paar keer wezen rondwandelen. Zoals verwacht,
liepen de Happy Meal speeltjes erg goed. Ook Li-Xia genoot er van
om steeds te zien hoe we een kind blij konden maken met een speeltje.
We hadden rond het middag uur wel gehoord dat er iets was gebeurd
waardoor de festiviteiten in Apeldoorn waren afgelast, maar het
was toen we aan het eind van de middag thuis kwamen dat het pas
tot ons doordrong wat er werkelijk was gebeurd.
Thuis pagina
| Maart 2009
| Mei 2009
Dinsdag 7 april 2009
Vrijdag 10 april 2009