|
|
Zo Ma Di Wo Do Vr Za
1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31
|
Met Li-Xia zelf gaat het ook niet goed. Overdag verveelt ze zich, ze valt af, kan steeds minder, krijgt steeds meer problemen met haar persoonlijke hygiëne. En er is veel irritatie over en weer. Ik probeer haar nog wel bij dagelijkse activiteiten te betrekken, maar vaak snapt ze de meest eenvoudige opdrachten niet en reageer ik daarop niet altijd even kalm. Ik heb in de afgelopen maanden wel vaker aangegeven dat ik het fijn zou vinden als er regelmatig door de weeks niet zou zijn. Haar bijdrage aan het huishouden is eerder negatief dan positief. In de weinige dingen die ze nog doet, maakt ze regelmatig fouten, die wij dan weer moeten corrigeren.
Gisteren concludeerde we ook dat het eigenlijk niet meer verantwoord is om Li-Xia overdag alleen thuis te laten en alleen te laten fietsen door de stad. En het is ook niet verantwoord om Li-Xia op Andy te laten passen. We hebben toen besloten dat Li-Xia vanaf augustus vier dagen per week naar de dagbehandeling gaat en dat voor de overgebleven tijden de thuiszorg wordt ingezet. Ik heb ook toegezegd om een indicatie voor verpleging (opname) aan te gaan vragen en ik voelde me op dat moment er ook redelijk rustig onder. Vandaag aan het begin van de middag heb ik mijn toezegging dan ook ingelost en de betreffende aanvraag online ingediend bij het CIZ.
Gistermiddag van 2 tot 4 hadden we ook de zomerborrel van de dagbehandeling op het verpleeghuis. Wij hadden loempiaatje meegebracht. Een van de andere partners deed op een gegeven moment de uitspraak dat zij haar man nooit zou laten opnemen. Nu is haar situatie wel heel anders dan de onze, maar toch bleef de uitspraak hangen.
Rond een uur of vijf kwam Dinand Volkerink langs. Ik heb eten gekookt en na het eten heeft hij een aantal foto's gemaakt van Li-Xia terwijl ik haar tanden poetste. Andy wilde toen hij thuis kwam, foto's kijken en wij hebben toegekeken en onderwijl heeft Dinand nog wat meer foto's gemaakt. Andy bladerde zoals gewoonlijk op grote snelheid door de foto's heen en zag soms opmerkelijke details (dat zijn knuffelhondje op een foto stond) of wist wanneer de foto was genomen (bij een klassefoto zei hij 2003).
Nadat Dinand was weggegaan en ik Andy naar bed had gebracht, voelde ik me even heel erg moe. Li-Xia zat er plotseling ook heel verdrietig bij. Ik heb haar getroost en haar gevraagd wat er was, maar echt wijs werd ik er niet van. Ze liet wel de naam van Annabel vallen. Misschien dat ze die mistte, want Annabel is weinig thuis geweest de afgelopen weken. We hebben naar de tweede helft van Nederland - Uruguay gekeken en toen trok ze weer een beetje bij.
Nu voel ik mij verscheurd, innerlijk verdeeld over de beslissing die ik heb genomen en de weg die we zijn ingeslagen. Alsof ik haar verraden heb. Ik hoop er de komende weken ook nog met mijn schoonfamilie over te praten. Vandaag niet echt toegekomen aan werken. Morgen hebben we een bijeenkomst van de partners van de jong dementerende en daarna heb ik een gesprek met iemand van de arbodienst van mijn werkgever.
Toch vind ik het moeilijk om hem zo verdrietig te zien. Ook vraag ik me af of we misschien dan toch met z'n vieren hadden moeten gaan. Misschien dat ik daar nu weer aan twijfel omdat mijn band met hem zoveel sterker is geworden in de laatste maanden. Gisteren ook nog video gemaakt van Annabel en hem, om aan de schoonfamilie te laten zien.
Om 10:32 zijn we met z'n tweeën naar de brievenbus gelopen alwaar we om 10:36 een brief hebben gepost waarmee we toezeggen mee te doen naar een onderzoek naar de genetische oorzaak van het Kabuki Syndroom bij Andy. Op de terug weg vroeg Li-Xia: "Waarom gaan we deze kant op". Ik antwoordde: "Omdat we zo naar huis gaan." Maar goed dat ik haar er niet op uit gestuurd heb om de brief te posten. Om 10:39 waren we weer thuis. Ik was van plan om tegen 12 uur te vertrekken, maar dat lukte natuurlijk niet. Rond kwart voor 12 heb ik het restant van de nasi opgewarmd en hebben we die opgegeten. Toen nog een tijd gezocht naar de zonnebrandcrème. Ik meende me toch te herinneren dat ik deze in de pastic tas met handcrèmes en dergelijke had gedaan. Na het hele huis door gezocht te hebben, vond ik de fles in de kast onder de trap. Ik kan me niet herinneren hem daar neer gezet te hebben, dus ik denk dat dit weer eens een verdwijningsactie van Li-Xia was.
Toen we eindelijk klaar leken te zijn om te gaan, werd het plotseling donker buiten. Ik ging nog even naar buiten om de deuren te controleren en zag boven me de kolkende wolken. Het begon ongelooflijk te waaien en even was ik bang dat de boom voor ons huis op onze auto zou vallen en we alsnog thuis zouden moeten blijven. Maar dat gebeurde niet. Wel begon het ongelooflijk te hozen. Tijd om me even te onspannen en nog even de laatste vaat te wassen. Mijn moeder en mijn schoonzus komen volgende week een paar dagen langs om wat schoon te maken. Nog wat laatste dingen geschreven op het papier wat ik voor mijn moeder had klaargelegd. Het leek weer wat rustiger te worden. Het regende nog steeds, maar niet meer zo hard. Ik zette Li-Xia in de auto en deed daarna de koffers en mijn tas in de auto.
Om 13:32 vertrokken. De straat langs de bosrand was bezaait met afgewaaide takjes en bladeren. Het was duidelijk te zien dat het even heel hard had gewaait. Verderop zagen we ook verschillende keren een flinke tak naast een boom liggen. Om 13:34 kwamen we bij het Gulf bezinestation aan om even af te tanken. Om 13:40 reden we daar weer weg meteen de N35 op. In Duitseland was het al aardig opgeklaard en voordat we bij Düsseldorf kwamen, wat het wolkendek al gebroken. Onderweg kon Li-Xia eerste het Toscaanse brood niet vinden en vervolgens de fles met water (die op de grond lag) ook niet.
Kort na 3 uur reden we het terrein van vlieghaven op, maar het was niet meteen duidelijk waar de parkeerplaatsen voor langdurig parkeren waren. Uiteindelijk zijn we parkeergarage P5 in gereden. Op de derde verdieping vonden om 15:15 een plaatsje. Om 15:20 vertrokken en waren om 15:27 bij het Sky Train station. Li-Xia deed een beetje onhandig met haar koffer. In de Sky Train (van 15:29-31) viel haar koffer bijna om. Een jongen ving hem op. In de hal aangekomen zagen we dat onze vlucht nog niet op het bord stond. Plotseling herinnerde ik me dat we de videocamera vergeten waren. Die stond nog thuis achter de computer. Ik heb wel 5 DV-tapes meegenomen. Voor niets dus. Maar goed, met de nieuwe fotocamera die ik zaterdag gekocht heb, kan ik ook heel goed video's maken. Li-Xia liet mij het snoertje van de GPS-tracker zien en vroeg wat ze er mee moest doen. Toen realiseerde ik me dat de tracker nog op het dashboard van de auto lag. Ik ben hem maar even gaan halen. Van 15:40-41 in de Sky Train heen, om 15:44 bij de auto, en van 15:48-50 terug met de Sky Train. We zijn even naar het toilet gelopen. Li-Xia is eerst gegaan en daarna ik. Toen we om 16:12 klaar waren en langs de borden liepen (ik met twee koffers aan de hand, want ik was het geklungel van Li-Xia zat), zag ik dat onze vlucht er op stond. We moesten naar de KLM balie lopen. Het inchecken ging vlot, we hoefde alleen onze paspoorten te laten zien. De man controleerde wel of we de juiste visa hadden. Om 16:21 waren we ingecheckd. Nog even het laatste restje water uit een fles opgedronken en de laatste krentenbol opgegeten voordat we om 16:27 door de security check gingen. Li-Xia moest haar jas uittrekken en ik heb haar daar toen maar even mee geholpen. Meteen door gelopen naar Gate 54. Daar weer even naar het toilet. Ik ging eerst. Toen ik uit het toilet kwam, zei Li-Xia dat er iets mis was met haar tas. Inderdaad, ze had haar jas aangetrokken terwijl ze haar tas nog over haar schouder zat en begreep niet hoe het nu kon dat hij vast zat. Ik hielp haar even met het uittrekken. Om 16:45 zaten we bij de gate. Rond tien over vijf kwam er een stel tegenover ons zitten die ook via Amsterdam naar het verre oosten vlogen. Dus we zijn niet de enige die deze route nemen.
Om 17:58 zitten we in de bus die ons naar het vliegtuig zal
brengen. Het is inderdaad het vliegtuig dat we een half uur
daarvoor aan hadden zien komen. Het is de PH-EZF (foto). Er staat een lekker windje als we uitstappen. Ik
heb enkel een overhemd aan, maar het is zeker niet te koud.
Om 18:06 stappen we in het toestel en een minuut later zitten
we op onze plaatsen. Ik zit bij het raam. Om 18:25 houdt de
capten, met de naam Bakker, zijn praatje. We zullen over Twente
vliegen. We vertrekken zes minuten later vanwegen de buien boven
Nederland.
Om 18:34 gaan we taxiën, om 18:41 staan we op de
startbaan en een minuut later zijn we in de lucht. Ik maak wat
foto's. Om 18:45 zie ik een paar seconden een regenboog
(foto). Boven midden Nederland
vliegen we langs een grote onweersbui die prachting door de zon
wordt beschenen. Erg indrukwekkend. (foto)
Als we om 19:00 boven Flevoland vliegen nog even een Six Flags
ritje wanneer we de daling in zetten. Om 19:11 zijn we geland.
Terwijl we taxiën zien ik een toestel van Eva Air dat zo
te zien uit China komt. Om 19:18 zijn we bij gate B36 aangekomen.
Drie minuten laten verlaten we het vliegtuig en gaan we op weg
naar gate F02. We lopen stevig door. Om 19:33 komen we bij de
paspoort controle aan. Er staat een lange rij, maar gelukkig wordt
er net een nieuwe controlepunt geopend. Drie minuten later zijn we
er door heen. Bij de E pier maken we (van 19:38-40)
gebruik van de toiletten. Daar spreek ik nog even kort met een
man die ik tijdens het verlaten van het vliegtuig ook kort had
gesproken. Hij gaat met zijn vrouw en drie jonge kinderen voor
vier weken op vakantie naar Asië vanuit Singapore.
Om 19:44 komen we bij de lege gate F02 en lezen de mededeling dat
we naar E17 moeten. Dus gaan we in stevig pas terug. Wanneer we
daar om 19:52 aankomen, zijn ze al bezig met het inchecken. Eerst
ga ik nog even kijken of ik de vliegtuigregistratie van het toestel kan vinden,
maar dat is nergens te bekennen. (foto.) Wanneer we twee minuten later
aansluiten, worden we aangesproken door een Chinese jongeman, die
breeduit met ons praat. Erg onchinees. Maar wellicht dat hij niet
uit China komt en er alleen op bezoek gaat. Hij brengt een stapel
Chinees geld met zich mee. Ik vraag hem of dat geen probleem is,
want officiëel mag je geen Chinees geld het land uit nemen.
Ik heb ook iets van 20 Euro aan Chinees geld meegenomen om iets
te kunnen kopen op het vliegveld van Beijing en had dat goed verstopt.
Maar schijnbaar was dat een beetje overdreven. Bij de controle van
de handbagage moet ik mijn laptop in een apart bakje doen en Li-Xia
moet haar beide jassen uitdoen. Naderhand moet ik haar helpen om
deze weer aan te trekken. Om 20:07 zijn we er door heen en om 20:14
sluiten we aan bij de rij van mensen die het vliegtuig in gaan.
Ik bel nog even kort met mijn moeder om haar te vertellen dat we
op Schiphol geland zijn en nu instappen om naar Beijing te gaan.
Ik wijs haar ook op het briefje dat ik op de keukentafel achter heb
gelaten.
Om 20:21 stappen we in. De beenruimte is redelijk krap. Ik kan geen Nederlanders ontdekken in onze buurt. We zitten op de stoelen 20D (ik) en 20E (Li-Xia). Ik ga wat lezen. Om 20:53 beginnen we te rijden. Om 21:06 zie ik achter mij twee mensen die aan weerszijde van het gangpad zitten elkaar kort aanraken. Op vrijwel hetzelfde moment zwellen de motoren aan en binnen een minuut hebben we het luchtruim gekozen. Tegen kwart voor tien wordt het eten opgedient. Ik vraag in het Chinees om Chinese thee. We krijgen kip met wat groenten en rijst. Daarbij ook een koude pasta salade, een bakje met fruit en een klein bolletje. Het is een lekkere maaltijd, moet ik zeggen. Ik moet Li-Xia helpen met het openen van de verschillende pakketjes, maar dat ben ik inmiddels gewend.
Om 22:19 vliegen we midden boven de Oostzee op een hoogte van 10,7 Km met een snelheid van 918 Km/uur en een rugwind van 12 Km/uur. Buiten is het -49° Celsius. We hebben nog 6809 Km te gaan. Tegen elf uur nog geprobeerd om te slapen, maar mijn stoel kan niet in slaapstand. Ik heb nog een stewardes erbij geroepen, maar haar lukte het ook niet. Om 23:37 vliegen we ten noorden van Moskow.
Ik werk nog een uur (tot 3:14) aan het bijwerken van mijn website. Rond drie uur met Li-Xia meer naar het toilet geweest. Ze had wat moeite om uit het toilet te komen, want ze begreep niet dat je in het midden aan de deur moest trekken en deed daarna de deur weer op slot. Maar nadat ik haar had duidelijk gemaakt het schuifje weer open te doen, kon ik de deur voor haar openen. Een aanwezige stewardes wees haar er op dat ze nog niet had doorgetrokken. Af en toe val ik nog wat in slaap.
Om 4:37 gaan de lichten weer aan. Ik besluit dat het een goed moment is om mijn klokje aan te passen en zet het op 10:37. We krijgen een warme doek en wassen daarmee ons gezicht en handen. Om 10:51 krijgen we ons eten. Een bakje met runder noodles, Almighurt yogurt hapje van Ehrmann, een erg Nederlands vierkant appelgebakje en in een groot schaaltje een mini snickers (een wel erg minimalistisch gerechtje). Tegen half 12 gaan we nog een keer met z'n tweeën naar de WC. Li-Xia gaat eerst, zonder het slot er op te doen, terwijl ik buiten de wacht houdt. Ik spoel door voor haar.
Om 12:18 zijn we veilig geland. Eerlijk gezegt de landing niet echt actief meegemaakt omdat we in het middenstuk zaten. Je krijgt dan toch veel minder mee. Om 12:30 staan we bij de gate en drie minuten later verlaten we het vliegtuig. Ik kijk nog wel even voor de vliegtuigregistratie, maar ik ontdek hem niet. Om 12:40 zijn we bij de paspoortcontrole. Het is er erg rustig. Ik neem een balie zonder rij. De dame helpt ons zwijgend, stelt geen enkele vraag, ook niet over het feit dat het formuliertje van Li-Xia niet ondertekend is. Maar nu hechten ze in China veel minder aan handtekeningen dan bij ons, dus dat is wel te verklaren. Het nummer van de mevrouw die ons helpt is 30933. Uit een opmerking van een andere medewerker aan mensen die willen aansluiten, realiseer ik me dat de balie voor internationale transfers was. Ik maak hier een opmerking over, maar de dame zegt dat het niet geeft. Om 12:42 geeft ze onze paspoorten terug. Ik vergeet op een van de knopjes te drukken waarmee je je te vredenheid kunt uitdrukken over de behandeling.
Om 12:44 staan we bij de bagage-claim. Onmiddellijk zie ik onze rode koffer op de band staan en haal deze er meteen af. Ik pak een karretje en zet de koffer er op. Ik kan me niet herinneren ooit gezien te hebben dat de koffers er zo snel al waren. Maar onze grijze koffer is er niet bij. We lopen naar de andere hoek waar de koffers naar buiten komen. Een stuk of vier medewerkers zijn druk bezig de koffers recht op te zetten. Na een minuut of tien komen en er drie lege bakken naar boven en roept een van de medewerkers iets, waaruit later blijkt dat dit het was. Onze grijze koffer is nog niet voorbij gekomen. We vragen nog even voor de zekerheid of er niet meer komt aan de medewerker met het gele overhemd, die de leiding lijkt te hebben. Hij vraagt wat voor een koffer het betreft en doet navraag. Ik zie nog wel een koffer die een beetje lijkt op die van ons. Erg druk is het er niet. Het lijkt er op alsof de meeste mensen op deze vlucht door vliegen naar Shanghai en meteen bij de gate al afgesplits zijn. Er is ook nog een Belgisch koppel (zo aan hun tongval te horen) die een tas kwijt zijn.
Om 13:05 zijn we bij het kantoortje voor vermiste bagage. We worden vriendelijk geholpen. Mij wordt twee keer gevraagd om plaats te nemen in een stoel voordat ik uiteindelijk ga zitten. Ik moet de verschillende boarding passes en mijn paspoort laten zien. Ik vul onze gegevens in op een formuliertje. Het verbaasd me dat de man niet kan achterhalen waar de koffer is. Als de koffer op Schiphol de overstap gemist heeft, dan zou hij dat toch moeten kunnen achterhalen. Maar schijnbaar is de automatisering nog niet zo ver gevorderd hier. De man zet zijn handtekening op een formulier voor het vermelden van een vermissing (vertraging) en nadat ik het ook ondertekend heb, geeft hij het me. Hij wijst mij op het telefoonnummer dat ik kan bellen voor informatie. Bij de douane moeten onze koffer en tassen nog wel weer door een röntgenapparaat heen, maar daarna kunnen we door wandelen en staan we om 13:18 in de ontvangsthal. Ik vraag een medewerker om informatie en die verteld mij naar de tweede verdieping te gaan.
Om 13:27 staan we bij de incheckbalie van Southern Airlines. Het meisje dat ons helpt, weet niet precies wat ze moet doen met het feit dat we maar een koffer hebben. Ze roept iemand, maar er komt niemand. Dan loopt ze wat rond en nadat ze bij een andere balie gebeld heeft, komt ze terug. Ze vraagt om het formuliertje en nadat ik het haar heb laten zitten, neemt ze onze koffer in en krijgen we nieuwe instapkaarten. Om 13:40 zijn we bij de security check. We mogen niet met z'n tweeën aan de balie staan dus ik ga maar eerst. Er wordt weer druk gestempeld. Ik blijf wachten totdat Li-Xia's paspoort en instapkaart zijn vergeleken. De dame vraag nog even haar collega, waarschijnlijk omdat alleen Li-Xia's eerste voornaam "Li" er op staat, maar dan is het toch okay. Ik moet mijn laptop er weer uithalen en nadat we door het poortje zijn gegaan moeten we op een verhoging gaan staan en worden we van top tot teen met een metaaldetector bestreken.
Om 13:47 gaan we de toiletten in en tien minuten later zijn we bij de wachtruimte van gate 25A wat op de beganegrond is. Buiten staat een bus. Wat me meteen weer opvalt is de grote hoeveelheid personeel dat er rond loopt op de vlieghaven. Het is duidelijk dat de arbeidskosten nog laag zijn. Boven in de gang zag ik een dame die voor zich uit stond te staren als in een trance. Hier in de wachtruimte loopt er een vrouw rond met een veger en een blik aan een stokje. Die is hier waarschijnlijk ieder dag. Ik probeer nog wel wat te lezen, maar iedere keer vallen mijn ogen dicht. Een keer of tien stoot Li-Xia mij aan om op te merken dat Urumqi op het bord staat. Rond een uur of drie komt er een Amerikaans sprekende meneer naast mij zitten. We raken aan de praat. We hebben het er over hoe Urumqi uitgesproken moet worden. Ik vertel hem dat het een Turkse naam is en dat de Chinese het schrijven met vier karakters en uitspreken als Wulumutsi. Even later belt hij iemand om het door te vertellen. Het is voor hem en zijn groep de eerste keer dat ze naar Urumqi gaan. Later verteld hij mij dat ze aan "energy development" doen.
Om 15:35 staan we in de bus en vertrekt deze. Drie minuten later zijn we bij het vliegtuig. Ik schiet nog even snel een foto. De vliegtuigregistratie van het vliegtuig is B-5240. Om 15:43 gaan we naar binnen en om 15:46 zitten we onze plaats wat vrij naar achter blijkt te zijn. We zitten op de stoelen 20B (Li-Xia) en 20C (ik). Om 15:49 gaan we taxiën en om 15:57 gaan we de lucht in. Gedurende de hele vlucht redelijk wat turbelentie. Om 16:25 even vrij heftig. Ik probeer nog wel te lezen, maar val iedere keer in slaap. Een keer of drie valt mijn boek uit mijn handen. Halverwege de vlucht krijgen we een maaltijd. Een bakje van stevig aluminiumfolie en een kartonnen doosje met inhoud. Ik maak er nog een foto van. In het bakje zit rijst met stukjes kip en wat groenten. In het doosje zit een bolletje, een bakje met yogurt (met een wat kwarkachtige smaak) en nog twee zakjes. In het ene zakje zit een gedroogde abrikoos en in andere zakje een vrij pittig soort groente. Ik neem er een hapje van. Een keer of vier vraag Li-Xia waar we naar toe gaan en als ik haar vertel dat we naar Urumqi vlieg en binnen een paar uur haar moeder zullen zien, reageert ze erg verbaasd. Ze is duidelijk wat gedesoriënteerd, want ze vraagt ook of Andy, Annabel en mijn moeder mee zijn. Het laatste half uur zit ze ook de hele tijd aan haar gordel, wil deze af doen, maakt een opmerking dat deze niet van haar is.
Kort voor de landing zien de door de zonbeschenen toppen van de Bogda Shan bergketen met daar tussen ook de Bogda Feng, de hoogste top. Om 19:46 landen we en een minuut later zijn we bij de gate. Om 19:50 verlaten we het vliegtuig en zes minuten later staan we bij de bagage claim. Het duurt even voordat de koffers komen. De rode koffer verschijnt als een van de eerste en het is de eerste koffer die van band afgehaald wordt. De meeste bagage, bestaand uit allemaal ingetapte dozen is voor een Engelssprekende westerse man die er twee karretjes mee vult. Er zitten ook nog twee grote metalen schijven los tussen. Li-Xia is op een bankje gaan zitten terwijl ik wacht of misschien onze grijze koffer verschijnt, maar al snel wordt het stil rond de band en concludeer ik dat er geen wonder is geschied. (Zo te zien hadden de meesten mensen in het vliegtuig alleen wat handbagage bij zich.) Dan roep ik Li-Xia. Terwijl we bij de laatste controle staan, zie ik Xiao-Xia en Xuan-Xuan staan en wijs hen aan. Li-Xia gaat vooruit, maar heeft, als ik me bij haar voeg moeite om ze te herkennen. Buiten wacht een auto met chaffeur op ons en om 20:11 verlaten we de parkeerplaats van het vliegveld. Ik probeer nog de GPS-tracker, maar die vangt niet genoeg signaal op om te gaan werken. Ik krijg de indruk dat er weer veel veranderd is. Ik vang nergens die typische geur van Urumqi, geroostert lamsvlees, op. De aanblik van de straten is veranderd.
Om 20:38 komen we bij de poort aan, die vernieuwd is. De flat heeft ook een nieuwe deur met code slot. Dan-Dan zit buiten te wachten. Xiao-Wang (de vrouw van Xiao-Zhong, de broer van Li-Xia) komt even later naar buiten. We lopen naar boven en ontmoeten daar de moeder van Li-Xia. Li-Xia omhelst haar enthousiast. Als eerste geven we de foto van Annabel en Andy aan de moeder en daarna ook de grote Lego doos aan Dan-Dan. We eten bami met daar overheen een mengsel van vlees en groenten, een vrij eenvoudige maaltijd. Li-Xia heeft moeite met het mengen van de bami en het prutje. Uiteindelijk helpt Xiao-Wang haar hier mee. Na het eten zetten Xuan-Xuan en ik de Lego doos in elkaar. Dan-Dan is er zo te zien blij mee, maar hij lijkt me nog net iets te jong. Hij is nu vijf en een half. Op de doos stond dat als leeftijd 5 tot 12 jaar. Verschillende keren komt Dan-Dan terug met de truck omdat er weer eens een stukje afgebroken is. Li-Xia praat enthousiast met haar familie. Ik val weer regelmatig in slaap. Ik heb nog een SMS-je naar Annabel gestuurd. Ik meen dat de adapter van de notebook in de grijze koffer zit. We gaan naar boven, naar de flat van Xiao-Xia. Daar op het toilet, herinner ik me dat de adapter gewoon in de tas van de netbook zit. Ik ben zelf schijnbaar ook een beetje in de war. We bekijken nog even een aantal filmpjes met Xuan-Xuan en Xiao-Xia. Rond 0:30 (eigenlijk 22:30 lokale tijd, want ze gebruiken hier de tijd van Beijing, maar omdat Urumqi ver in het westen ligt, doen ze hier alles twee uur later dan wij gewend zijn) gaan we slapen.
Zo rond half twee (dus vlak voor de lunch) heb ik een e-mail naar Annabel gestuurd op de computer van de familie. Was wel een beetje ingewikkeld, want de web-interface van Microsoft webmail pastte zich aan de landinstelling van de computer. Ik moest dus werken met een interface die half in het Chinees was en ook anders was vormgegeven dan ik gewend was. Maar gelukkig kwam ik er wel uit. Xiao-Xia kwam terug van haar werk en Xuan-Xuan kwam naar beneden. Die had boven zitten studeren. Voor de lunch hadden ze jiaozi (vlees in deeg) gekocht. Ook aten we rijst in bamboeblad, verschillende soorten vlees en wat boontjes. Xiao-Wang had voor Dan-Dan iets bij Kentucky Fried Chicken (KFC) gekocht. Hij bood mij ook een patatje aan.
Na de lunch hebben Xuan-Xuan en ik geprobeerd om mijn netbook aan te sluiten op het internet. Na het aanmaken van een "breedband" netwerkverbinding met inlognaam en paswoord met de Wizard Nieuwe verbinding is het gelukt. Ik heb toen de bestanden voor mijn website ge-upload. Er werd toen ook gebeld vanuit het vliegveld van Beijing dat onze koffer daar was aangekomen. Hij is dus weer terecht. Ze zouden ons weer bellen wanneer ze wisten op welke vlucht hij mee zou gaan naar Urumqi. Dus grote kans dat we hem vandaag of morgen weer in ons bezit hebben. Heel goed nieuws dus. Meteen nog maar een e-mail gestuurd naar Annabel.
Tegen drie uur zijn Li-Xia en ik naar boven gegaan om te gaan slapen. Rond kwart over vijf werden we wakker gemaakt door Xuan-Xuan met het bericht dat er bezoek voor ons was beneden. Het waren de oude buren van de familie. Ik heb ze stukjes van de video's laten zien. Daarna heb ik verder gewerkt aan dit verslag. Om 18:13 zijn de oude buren weer weggegaan.
Om 18:21 verteld Xuan-Xuan mij, nadat hij gebeld heeft, dat de koffer vanavond rond tien uur in Urumqi zal aankomen en dat we hem dan morgen kunnen gaan ophalen.
Om 18:36 ben ik in vijf minuten naar de Xinhua International City of Books gewandeld. Door de hele winkel gewandeld. Ik heb het idee dat de winkel kleiner geworden is. Hier en daar zijn wat 'winkeltjes' toegevoegd en ook de bovenste verdieping is nu gesloten. Maar het is en blijft een grote boekwinkel. Ik kwam nog een boek over TRIZ tegen. Ooit heb ik bij iemand op de kamer gezeten die hier veel van wist. Ook nog naar gevraagd waar de Wei Qi (Go) boeken stonden en daar wat rond gekeken. Er staan wel wat interessante boeken bij. Om 19:59 ben ik weer terug gegaan. Op straat riep een dame me bij mijn Chinese naam en toe ik de poort ingelopen was, riep een vrouw "En na be de pa pa" (wat betekend: "De papa van Annabel"). Xuan-Xuan kwam me tegemoed lopen. Hij ging watermeloen kopen. Om 20:11 was ik weer thuis. Een man was bezig Xiao-Wang te masseren. Xuan-Xuan ging weer weg om een verjaardagstaart te kopen, want het is vandaag de verjaardag van Xiao-Wang.
Voor het avondeten hadden we zes gerechten: plakjes donker koud rundvlees, stukjes varkensvlees omhuld met een rode iets plakkerige zoute saus, gebakken aardappel sliertjes, vis, gemengde groenten met rode peper (een gerecht uit de streek waar Xuan-Xuan de laatste jaren heeft gestudeerd) en de groente "Chinese wax groud" (waspompoen), nog nooit van gehoord, maar smaakte wel lekker. Na het eten van wat pepers heb ik mijn mok met thee er maar bij gepakt. Het is een vrij grote mok met bijbehorende deksel waar ik de thee uit drink.
Er was (al voor het avondeten) een man die verschillende mensen van het huishouden een massage gaf volgens Chinese technieken. Hij wilde dit ook bij Li-Xia en mij doen, maar wij hadden er niet zo veel zin in. Hij heeft wel wat van zijn kunsten gedemonstreerd. Hij wist precies hoe hij mij bij mijn onderarm moest beed pakken zodat ik me niet meer kon verweren. Ook wist hij een plekje in mijn oksel te vinden, zodat ik een schok bij mijn pink voelde. Oftewel, hij wist precies de bepaalde zenuwknopen te vinden. Wel knap, maar of dit nu het bewijs is van de meridianen theorie waar accupunctuur op gebaseerd is, betwijfel ik. Hij voelde ook aan mijn rug en vond dat de spieren aan de linkerkant sterker ontwikkeld waren dan aan de rechterkant. Misschien dat dit er mee te maken heeft dat ik vaak op mijn linker voet ga zitten. Ik toonde iedereen de eelt plek die ik daar heb. (Ik probeer overigens deze gewoonte af te leren, met als gevolg dat de eeltplek al minder duidelijk zichtbaar is.) Later heb ik het met Xuan-Xuan er nog over gehad dat ik een boek had gelezen over iemand die beweerde dat je de spieren op een hele voorzichtige manier moet masseren om ze werkelijk te doen ontspannen in tegenstelling tot de ruwe manier, die wel tijdelijk een gevoel van ontspanning geeft, als gevolg van het vrijkomen van endorfines.
Om 20 over tien, hebben we de doos met de taart geopend. Nadat we er drie
kaarsjes op gedaan hadden gedaan, hebben we gezongen, waarbij Xiao-Wang ook
mee zong. Ik had het idee dat we het voornamelijk zongen vanwege
Dan-Dan. Chinezen gaan pas vanaf hun zestigste verjaardag hun verjaardag
uitgebreid vieren. Dan-Dan blies de kaarsjes uit en hij wilde het
eerste stukje afsnijden. Van binnen bestond de taart voornamelijk uit
luchtige cake en wat slagroom. Ook het glazuur aan de buitenkant was
zacht. De taart is ongeveer voor de helft op gegaan. Ik heb een niet
al te groot stuk genomen.
Om 23:07 ben ik naar buiten gegaan en heb een klein rondje door de yard gemaakt om te zien of er misschien iemand was die Go speelde, maar dat was niet het geval. Op een plaats waren wat mensen Ma-jong aan het spelen. Ik ben nergens gestopt en was na vier minuten weer terug. Ze hebben overigens een aantal parkeerplaatsen voor auto's gemaakt nu dat steeds meer mensen ook privé een auto bezitten. Na terugkomst heb ik nog geprobeerd om wat te lezen, maar mijn ogen vielen steeds dicht. Om 23:44 zijn we naar boven gegaan. Xiao-Xia gaf ons een ketting voor mijn moeder. Eerder had ze ons al een mooie 'inktsteen' gegeven. Dit is een steen waar je inkt in kunt oplossen om te gaan caligraferen. Om 0:34 lagen we op bed en hebben we het licht uitgedaan.
Om 3 uur in de nacht was ik klaar wakker. Ik ben ongeveer een uur wakker gebleven voordat ik weer een poging gedaan heb om te gaan slapen. Ik heb maar geen licht aangedaan om mijn biologische klok nog niet verder in de war te maken. De eerst helft heb ik in kleermakerszit op bed gezeten en teruggedacht aan de afgelopen dag. Ik herinnerde me allerlei details. En dan merk je dat er altijd veel meer op zo'n dag gebeurt dan je denkt. Buiten was regelmatig het geluid te horen van de hijskraan naast een in aanbouw zijnde torenflat van minstens twintig verdiepingen. Ik ben tenslotte maar op twee dekens gaan slapen, want ik ben nog niet echt gewend aan het harde bed, waarop ze hier slapen.
Ik heb het boek Plato and a Platypus Walk into a Bar... (Understanding Philosophy Through Jokes) door Thomas Cathcart en Daniel Klein uitgelezen (ISBN:9780810914933) waarin ik op 8 juli was begonnen, de dag waarop ik het voor € 5,99 bij De Slegte kocht als cadeau voor Xuan-Xuan. Ik moet zeggen dat ik het boek met erg veel plezier gelezen heb en dan niet alleen om de vele goede grappen die er in het boek staan (waar ik er een paar overigens al van kende), maar ook vanwege de duidelijke manier waarop bepaalde filosofische concepten worden uitgelegd. Ondanks dat het boek door humor doorspekt is, zelfs de verklarende woordenlijst is grappig, speelt de humor steeds een ondergeschikte rol aan het betoog. Dit in tegenstelling tot het boek Pooh and the Philosopher dat ik vorig jaar las.
Om 8:51 zijn Li-Xia en ik naar beneden gegaan, waar ik na het ontbijt eerst maar weer eens bezig ben geweest deze website bij te werken. Vervolgens heb ik foto's laten zien aan Xiao-Wang. Om 11:52 zijn Xuan-Xuan, Li-Xia en ik naar de straat gewandeld waar we vijf minuten later opgepikt werden door een auto met chauffeur om naar het vliegveld te gaan. We kwamen daar om 12:24 aan. Xuan-Xuan moest een aantal keren bellen voor hij wist waar we moesten zijn. Zo'n tien minuten later kwam er een vrouw aanlopen met onze koffer. Ik moest mijn paspoort laten zien en het briefje wat we in Beijing hadden gekregen. Ze heeft een kopie van het paspoort gemaakt waar ik mijn handtekening op moest zetten. Om 12:37 konden we weer gaan. Om 13:05 waren we weer aan de straat. Thuis gekomen wilde ik de koffer natuurlijk eerst inspecteren, maar toen bleek een van de sloten niet meer goed open te gaan. Ik kreeg toch sterk de indruk dat de koffer opengemaakt is om de inhoud te controleren. Hetgeen mijn vermoed dat de vertraging veroorzaakt is door grote hoeveelheid handcrème versterkt. Uiteindelijk lukte het me met een schroevendraaier om het slot open te krijgen. Alles zat er nog in, allen hadden er een aantal flessen met handcrème gelekt. Gelukkig zaten ze in een aantal plastictassen dus er was niets op de kleding gelekt. Xiao-Xia heeft alles er uit gehaald en schoon gemaakt. Ik heb eerst maar eens mezelf geschoren.
Voor de lunch had Xuan-Xuan wat gebarbequed schapenvlees speciaal voor mij gehaald, omdat ik opgemerkt had dat ik de typische geur van Urumqi nog niet geroken had. Er zat ook een naanbrood bij. Naast wat opgewarmde restjes van gisteravond hadden we er ook nog boontjes en broccoli met Chinese champions bij. Dan-Dan heeft bijna de helft van de boontjes gegeten. Na het eten heb ik een e-mail van Annabel beantwoord en de bestanden voor mijn website ge-upload. Nog wat gesurfd, waarbij ik steeds in slaap viel. Om even voor drie zijn Li-Xia en ik naar boven gegaan om te slapen. Je moet Li-Xia er steeds op wijzen om van schoenen/sloffen te wisselen. Ze is de gewoonte om binnenshuis sloffen te dragen helemaal kwijt. Ik had de wekker op vier uur ingesteld, maar ben nadat ik hem had uitgedaan weer in slaap gevallen. Pas om 5:24 werd ik weer wakker en het duurde een paar seconden voor ik me realiseerde dat het middag was. Ik heb eerst Li-Xia opgedragen om een schone onderbroek aan te trekken en moest haar daarbij helpen, want ze had het er weer erg moeilijk mee.
Om 5:44 zijn Xuan-Xuan, Xiao-Wang en ik naar de supermarkt gegaan om wat tahoe (dofu, zoal ze hier zeggen) te kopen. Onderweg wat met Xuan-Xuan over Li-Xia gepraat. Het was hun meegevallen hoe Li-Xia was. Het was hun wel opgevallen dat Li-Xia zich warm had gekleed. Dat ze bijna niets meer kan en geholpen moet worden met aankleden, lijkt hun niet zo'n groot probleem. In de supermarkt heb ik wat wortels, twee grapefruits (zo dacht ik) en chinesekool gekocht. We zijn vanaf de supermarkt door het kleine straatje gelopen. Daar rook ik voor het eerst weer de typische geuren van Urumqi. Grappig hoe dat nu helemaal verdreven is naar de kleine achteraf straatjes. Xiao-Wang heeft nog ergens in een klein winkeltje ijsjes gekocht en ik heb nog ergens een 'bruin' brood gekocht. Toen kwamen we nog een jong meisje van 13 jaar tegen die opgegroeit was in Amerika. Haar moeder is ongeveer tegelijkertijd met Li-Xia naar het buitenland gegaan. Toen we thuiskwamen (om 18:36) was de dochter van de oude buren, een jeugdvriendin van Li-Xia er. Toen ik een van de 'grapefruits' op at, bleek het een sinasappel te zijn. Er zat een stickertje met de teksten "Sunkits", "Valencia" en "3108" erop. Hij smaakte lekker. Toen ik de tweede wilde opeten, kwam ik er achter dat hij verrot was. Ik heb ook een van de wortels opgegeten. Smaakte niet helemaal zoals ik gewend was, maar verder wel goed. Xiao-Wang is druk geweest met het koken voor het avondeten en ik heb dit verslag bijgewerkt.
Voor het avondeten hadden we onder ander boontjes met stukjes varkensvlees en aubergine met tomaat en paprika en broccoli, die ik beide erg lekker vind. De avond besteed ik voornamelijk met het corrigeren van een fout in het bestand voor het weergeven van Arabische geometrische patronen waar ik vorig jaar een tijd druk mee ben geweest. Uiteindelijk lukte me dat pas nadat we rond 11 uur naar boven waren gegaan. Vlak voordat we naar boven ging, gaf Xiao-Xia ons nog wat cadeautjes voor Annabel. Boven heb ik nog een tijd liggen lezen in de dagboeken van Anaïs Nin. Om 2:12 heb ik het licht uit gedaan, maar kon niet meteen in slaap vallen.
Ik moet Li-Xia nu echt bijna elke keer helpen met het aantrekken van haar broeken, omdat ze steeds achterste voren aantrekt. Ze is ook heel dwangmatig wat betreft het dragen van haar twee broeken, terwijl het hier snik heet is.
Ik heb de boeken Dagboek 1931-1934 en Incest door Anaïs Nin eindelijk uitgelezen. Dat ik daar zo lang over gedaan heb, is voornamelijk omdat ik de boeken vergeleken hebben en de overeenkomstige stukken heb gemarkeerd. Het zijn twee bewerkingen van hetzelfde dagboek. Het boek Incest is daarbij de latere, veel openhartige versie, van de tweede helft van Dagboek 1931-1934. De openhartige versie van de eerste helft is weergegeven in het boek Henry en June dat ik vorig jaar op 29 september uitlas. Het vergelijken van de twee boeken, maakt wel dat ik ze op een zeer intensieve manier gelezen heb en dat ik vele stukken meerdere malen heb gelezen. Ook nu loopt de inhoud van beide boeken erg uiteen en het soms maar moeilijk te geloven dat ze uit dezelfde bron komen. Het algemene beeld dat je krijgt bij het lezen van Incest is toch wel dat Anaïs Nin een redelijk 'verknipte' persoonlijkheid heeft die voortdurend probeerd om door allerlei relaties rust te vinden, maar dat uiteindelijk niet vind. Ze komt me ook als redelijk instabiel over met wisselende gevoelens en steeds heen en weer aan het bewegen tussen de vele mannen waarmee ze intieme relaties onderhoudt en die ze wederzijds 'bedriegt'. Ik denk dat het vergelijken, analyseren, van de twee boeken een belangrijke drijfveer is geweest om ze uit te lezen.
Om kwart over acht komt Xiao-Xia. We besluiten om naar beneden te gaan. Maar ik wil nog eerst even buiten gaan kijken. Van 8:24 tot 8:37 lopen we een rondje buiten om de yard heen. Het lijkt er op alsof de 'markt' die vier jaar geleden iedere ochtend aan de straat werd gehouden er nu niet meer is. De moeder van Li-Xia was bezig om soort wentelteefjes aan te maken. Ik heb een stuk of drie sneedjes gegeten en verder nog een sneedje van het bruine brood dat we gisteren gekocht hebben en een wortel, die overigens beter smaakte dan de vorige keer. Li-Xia heeft weer een hele kom havermout met een ei er in opgegeten. Ik verbaas me een beetje over de hoeveelheid die ze hier eet. Ze lijkt veel beter te eten dan thuis. Dat is wel goed, zo kan ze misschien weer wat aankomen. Ze hield haar stokjes verkeerd vast. Ik heb ook het idee dat ze niet meer zo handig is in het eten met stokjes. Het lukt haar niet echt om mooi afgemeten hapjes op haar stokjes te nemen, het is of een paar korrels rijst of een veel te groot stuk.
Li-Xia heeft wat last van uitslag op haar rechterpols. Xiao-Wang heeft er iets opgesmeerd. Wat weet ik niet. Zou me niets verbazen als het te maken heeft met wat Li-Xia in de afgelopen dagen gegeten heeft.
Na het eten werk ik wat aan mijn website en kijk naar het nieuws op TV, waar ik weinig van begrijp. Rond elf uur zijn Li-Xia en ik naar boven gegaan om te douchen. Ik heb Li-Xia geholpen met het wassen van haar haar. Het was duidelijk dat ze haar haar al weer een hele tijd niet geborsteld had, want er kwamen hele plukken haar uit. Rond kwart voor een zijn we weer naar beneden gegaan. Ik heb wat chinesekool met knoflook gebakken. Moet wel wennen aan het vuur dat ze hier hebben, want dat is toch wel heel wat hoger dan de elektische pitten die we thuis hebben. Voor de lunch aten we baozi, brood met een vulling, samen met een soep van tomaten en ei. We hadden twee soorten baozi, met vlees en met een pasta van bruine bonen met wat suiker er door. Voor mij had er wat minder suiker in gemogen.
Kort na drie uur zijn Li-Xia en ik naar boven gegaan om wat te slapen. Ik had de wekker om 4 uur gezet, maar het was pas tegen half vijf dat ik ben opgestaan. Om 17:19 ben ik in zes minuten naar de grote boekwinkel gewandeld. Ik kwam daar het spel "Red Storm" tegen, een variant van "Road block", met op de achterkant zelfs de spelregels in het Nederlands. Ook vond ik delen 2 en 3 van "The Art of Computer Programming" een standaard werk dat geschreven is/wordt door Donald E. Knuth. Afgezien van de kaft was alles in het Engels en vermoed ik dat het gewoon het zelfde is als de Amerikaanse uitvoering. Ik heb nog de titels van twee boeken over Go overgeschreven. Van 19:07 tot 19:15 ben ik teruggelopen naar huis.
Na het eten weer een periode gehad dat ik moeite had om mijn ogen open te houden. Van 21:32-59 rondgewandeld in de yard. Niemand gevonden die Go speelde. Wat gekeken naar vier kleine meisjes die ongeveer allemaal even groot waren. Op een gegeven moment hoorde ik ze "luo wei" (buitenlander) roepen. Toen ik terug kwam was ik weer een tijdje moe en heb ook kort geslapen. Rond elf uur was ik weer redelijk wakker. Vandaag hoeven we niet vroeg naar boven, want het is vrijdag en morgen hoeft Xiao-Xia niet te werken. Rond 12 uur zijn we naar boven gegaan en om 0:49 deed ik het licht uit.
Om 12:40 ben ik naar boven gegaan. Li-Xia had geslapen en stond net op. Xiao-Xia heeft haar toen geholpen om wat andere kleren aan te doen en ook haar ook overgehaalt om wat minder kleren te dragen. Xiao-Xia heeft later de kleren van Li-Xia gewassen. Om 13:12 ben ik even gaan slapen. Ik had de wekker op 13:45 gezet, maar om 13:30 werden we gebeld dat de lunch klaarstond. We hadden weer tomaat en ei soep en baozi. Na het eten nog wat gelezen.
Om 15:44 zijn Li-Xia naar de grote boekwinkel gewandeld, waar we zes minuten later aankwamen. Ik heb haar wat van de dingen laten zien die ik gevonden had. Het spel "Red Storm" met daarop de Nederlandse beschrijving, kon ik eerst niet vinden, later echter wel. Ook nog in de speelgoed winkel rond gekeken. We werden weer eens hinderlijk gevolgd door het personeel. Ze hebben daar verschillende Rubik kubussen. Ik vond een boekje met kaarten van Nederland, België en Luxemburg (ISBN:9787503153129) voor 20¥. Ik besloot ook het boek "GuLi DuiJu Ji" (ISBN:9787807058533) met Go partijen van Gu Li, een sterke Chinese Go-speler dat 66¥ kost aan te schaffen. Ik kocht deze boeken om 17:00:13. Ik wilde met een briefje van honderd uit 1990 betalen, maar dat werd geweigerd omdat het oude was. Ik heb toe maar met twee briefje van 50¥ betaald.
Om 17:12 zijn we weer vertrokken en drie minuten later de grote winkel ingegaan. Het kostte me nog zes minuten om de ingang van supermarkt te vinden. Ik vond daar iets wat op een grapefruit leek en heb er een aangeschaft voor 17,10¥. Om zes uur waren we weer thuis. Het bleek toen inderdaad om een grapefruit te gaan, maar dus wel om een dure. Voor het avondeten heb ik weer wat chinesekool gebakken. Dit keer heb ik er op verzoek van de andere wat zout bijgedaan. Maar aan het einde deed ik er te veel water bij. Verder aten we nog gebakken aardappelsliertjes, boontjes, scherpe paprika met vlees, wortelen met gekookte schapenvlees en een soort tahoe met vlees er bij. Na het avondeten heb ik wat gewerkt aan dit verslag. Om 21:25 hebben Li-Xia en ik een ommetje gemaakt door de yard. Om 21:59 zijn Li-Xia, Xuan-Xuan en ik vertrokken naar een winkel waar ze na tien uur korting geven. In de yard kwamen we het Amerikaanse meisje weer tegen. Om 22:16 kwamen we bij de winkel aan en troffen daar Xiao-Xia en Xiao-Wang. Die wilde wat kleren voor Li-Xia kopen. Ze hebben een nieuw shirt en een broek voor haar gekocht. Xiao-Wang heeft ook nog een broek gekocht voor Xiao-Zhong (haar man). Kleren zijn hier niet veel goedkoper dan bij ons, maar dat wisten we al. We hebben ook nog gratis de pijpen van de broek van Li-Xia korter laten maken. Daarna zijn we van 23:14-23 terug gewandeld. Op de heenweg waaide het nog alsof het zou gaan regenen, maar dat gebeurde niet afgezien van een verdwaalde druppel. Even na twaalf uur zijn we naar boven gegaan en om 0:49 heb ik het licht uitgedaan.
Om half 2 zijn we gaan lunchen. Ze hadden weer jiaozi voor Li-Xia en mij gekocht en gekookt. Ik vond het wel aardig om een jiaozi te eten in combinatie met een stukje scherpe groene paprika. Na de lunch ben ik weer verder gegaan met lezen en viel daarbij ook weer verschillende keren in slaap.
Om 13:34 het boek Doe wat ge wilt; Brieven aan Anaïs Nin door Henry Miller uitgelezen waarin ik op 27 november 2009 in was begonnen nadat ik het er de dag ervoor bij De Slegte had gekocht voor € 6,50. Dit is een door John Vandenbergh vertaalde en van extra noten voorziende uitgave van de oorspronkelijke Engelse editie van Gunther Stuhlmann. Gezien de verschillende citaten die Anaïn Nin in haar dagboeken geeft uit de brieven die ze van Henry Miller ontvangt, is het duidelijk dat dit boek lang niet alle brieven bevat. Ook uit het gebruik van "(...)" is het duidelijk dat de samensteller delen van de brieven weg heeft gelaten. Je gaat je dan wel afvragen welke delen hij heeft weggelaten, ook omdat er uit dit boek niet echt blijkt dat ze een intieme relatie met elkaar onderhielden, althans gedurende een deel van de tijd die de periode van de brieven omvatten. In het eerste deel van de weergegeven brieven staan nog al wat psychologische/filosofische bespiegelingen. In het tweede deel is het meer Miller die verteld van zijn omzwervingen in Europa (vlak voor het begin van de tweede wereld oorlog) en door Amerika (tijdens de tweede wereld oorlog). Hij kan steeds maar met moeite financieel rondkomen. Dat tweede deel vind ik interessanter dan het eerste deel. Voor het eerste deel heb ik steeds geprobeerd om de verbanden tussen de brieven en de dagboeken van Nin uit te zoeken. Dit was ook de aanleiding om dit boek aan te schaffen.
Ik heb tot drie uur wat gesurfd op het internet en ben vervolgens naar boven gegaan, waar Li-Xia al was en heb tot circa 16:20 geslapen. Daarna tijd besteed om mijn website bij te werken tot half zeven. Van kwart voor zeven tot vijf over zeven hebben we gegeten. Van 20:51 tot 21:24 nog wat gesurfd. Van 21:29 tot 21:51 wat rond gelopen door de yard en ook nog een tijd buiten bij de poort gezeten naar alle mensen die er langskwamen. Om 22:45 gaan we naar boven omdat ik moe ben. Om 0:06 doe ik het licht uit, maar ik val niet meteen in slaap omdat ik last heb van de hitte. Om 1:15 wordt ik weer wakker en ga verder lezen in Horrible Tango. Rond drie uur heb ik het boek uit en om 3:04 doe ik het licht uit.
Rond kwart over elf klopte Li-Xia en Dan-Dan aan de deur. Toen ben ik maar opgestaan en ben om 11:48 naar beneden gegaan. Daar heb ik de ronde tafel uitgeklapt en twee bruine boterhammen gegeten en veel thee gedronken. Ook heb ik een tijd lang aan de tafel gezeten en Horrible Tango vergeleken met Jan Wolkers Dagboek 1967. Ik voelde me toen weer een stuk beter.
Vandaag dus Horrible Tango van Jan Wolkers uitgelezen waarin ik op 6 juli was begonnen nadat ik het van iemand via het internet gekocht had. De aanleiding om het boek te kopen was het lezen van Jan Wolkers Dagboek 1967 het jaar waarin Wolkers het boek schreef en gedurende welke ook gebeurtenissen plaats vonden die de aanleiding vormde voor het boek. Het is een beetje een chaotisch boek waarin werkelijkheid en fantasie door elkaar lopen. Afgezien van de steeds terugkerende herinneringen uit zijn jeugd, wordt het verhaal niet in chronologische volgorde verteld. Ook de chronologie van het verhaal lijkt niet te kloppen met de chronologie van de gebeurtenissen waarop het verhaal gebaseerd is. Wolkers heeft hier en daar wat dingen door elkaar gemixt. Maar dat maakt het er niet minder interessant op. Het lijkt me dat een aantal van de gebeurtenissen die in het boek beschreven worden, maar niet genoemd worden in zijn dagboek van dat jaar, wel in werkelijkheid gebeurd zijn, maar ik betwijfel of dat voor alle gebeurtenissen zo geldt. Ik denk dat hij hier en daar fantasie als werkelijkheid gepresenteerd heeft. Die delen van het verhaal die als fantasie overkomen, zijn vaak erg luguber. Het is denk ik wel een typisch Wolkers verhaal. Ondanks dat ik zeker zijn levenstijl niet navolg, spreekt me de rauwe manier waarop hij zijn meest intieme, primitieve emoties en drijfveren tot uitdrukking brengt wel aan. Ik weet niet precies waarom ik me aangetrokken voel tot kunstenaars die zo'n totaal andere, veelal zeer hedonistisch, levenstijl aanhangen dan ik zelf. Misschien dat het is omdat ze op een veel intensere manier lijken te leven.
Tegen twee uur zijn we gaan lunchen. Als twee nieuwe gerechten hadden we komkommer met knoflook (koud) en ongesnede snijbonen. Nadat we klaar waren met het eten gepraat over cosmetische chirurgie.
Rond half vijf ben ik naar de "grote winkel" gewandeld. Het was in 1993, toen we hier voor het eerst waren, de grootste winkel in de buurt waar ze echt van alles verkochten. Ik ben met de lift naar boven gegaan en vervolgens naar beneden gewandeld. Hoofdzakelijk kleding wat er verkocht werd. Rond kwart voor vijf ben ik naar de grote boekwinkel gegaan en heb daar rustig wat rond gelopen. Kwam nog Chinese Kuifje albums tegen (in een iets kleiner formaat) voor 12¥ per stuk (zeg maar een euro). Om 17:40 ging plotseling het licht uit, maar binnen een minuut weer aan. Kort naar zes uur ben ik heel sloom teruggewandeld. Het is vandaag iets koeler, want er hang bewolking en de zon schijnt haast niet. Eigenlijk best wel lekker weer. Thuis gekomen een tijdje gebruik gemaakt van het internet. Na zeven uur nog een half uurtje liggen slapen op de bank beneden.
Kort na acht uur zijn we gaan eten. We aten onder andere gesneden spercieboontjes en stukjes kip met bot, niet alleen de poten, maar ook andere onderdelen. Van 21:29 tot 22:10 heb ik nog wat heen en weer gelopen langs de straat. Ik wilde naar een park in het westen lopen, maar dat bleek toch wat verder weg te zijn gedacht. Om 22:38 ben ik naar boven gegaan. Xiao-Xia en Li-Xia waren al klaar met douchen. Er zat nog wat heet water in de boiler, maar de waterdruk (we zitten op de vierde verdieping) was wat aan de lage kant. Dus heb ik tot ongeveer half 12 gewacht voordat ik onder de douche ben gegaan. Om 0:21 hebben we het licht uitgedaan.
Om 1:03 gaat de telefoon. Om het schermpje staat "Thuis". Dat kan wel kloppen want mijn moeder zou vandaag met mijn Indonesische schoonzus naar ons huis komen om wat schoon te maken. Ik neem op met "Met mij". Ik hoor mijn moeder vragen: "Met wie?". Ik zeg geloof ik nog een keer: "Met mij". Dan vraagt ze: "Met wie spreek ik?" "Met Frans," antwoord ik. "O, dan heb ik het verkeerde nummer gedraait," antwoord ze en vervolgt met: "Dan hang ik maar weer snel op," en weg is ze. Ik lig nog even te denken hoe het kan dat ze mijn nummer gedraait heeft. Ik kan me niet herinneren ooit sneltoest combinaties te hebben geprogrammeerd voor ons toestel, met het idee dat ze per ongeluk een sneltoets combinatie van haar thuis telefoon gebruikt heeft om iemand te bellen.
Een uur later werd ik wakker uit een nachtmerrie waarin ik een wanhopig telefoontje van mijn zus had gekregen. Om 4:40 wordt ik wakker in een hoestbui. Het regent buiten.
Dinsdag 20 juli 2010Het lijkt vandaag minder warm dan gisteren. Er woei vanochtend een koele bries naar binnen, toch was mijn kussen nat van het zweet. Ik heb vannacht meer last gehad van mijn kriebelhoest dan van de hitte. Ik ben weer wat in slaap gevallen en werd tegen negen uur weer wakker. Kort daarna opgestaan en om 9:39 naar beneden gegaan om wat te eten. Li-Xia was al met haar zus naar beneden gegaan en zat met haar moeder aan een grote kom met havermout met een ei er bij. Ik heb een winterwortel gegeten en een boterham.
Ik dacht er over om vanochtend een wandeling te gaan maken met Li-Xia naar het park waar ik gisteravond naar toe wilde wandelen, maar toen realiseerde ik me plotseling dat ik de zonnebrandolie niet gezien had. En alhoewel de zon niet zo fel schijnt, lijkt het me toch wel verstandig om zonnebrandolie te gebruiken als ik een uur in de buitenlucht blijf. We hebben nog wel even gezocht naar de zonnebrandolie, maar die niet gevonden. Ben ik dan vergeten om die in de koffer te doen, nadat we er een half uur naar gezocht hadden, of heeft Li-Xia hem er weer uitgehaald nadat ik hem er in had gedaan, iets wat ik eerlijk gezegd niet voor onmogelijk acht. Xiao-Wang schijnt wel wat zonnebrandolie te hebben, maar je weet natuurlijk niet wat daar de kwaliteit van is.
Li-Xia wilde een mango eten en begon die te schillen met een groot mes. Ik waarschuwde haar nog dat ik het gevaarlijk vond en zei dat ik haar niet naar het ziekenhuis zou brengen als ze zichzelf zou snijden. Toen ik tien minuten later keek, lag er een grote kleverige brei rond de mango waarin ze had zitten snijden met een zakmes. Haar handen waren ook helemaal vies. Ik ben die toen maar gaan wassen met haar. En Xiao-Wang heeft daarna de mango maar weggegooit en de rommel opgeruimt.
 |
's Avonds aten we opnieuw bami (noodles) met groeten, netzo als
een week geleden. Na het eten geprobeerd om de biografische
aantekeningen die ik een aantal jaren geleden gemaakt had te
verifieren bij haar moeder. Maar dat werd niet zo'n succes want
het lukte mij niet, via Xuan-xuan als vertaler, de leiding van
het gesprek te houden. En Li-Xia fungeerde ook regelmatig als
stoorzender door data en gebeurtenissen door elkaar te halen.
Op een gegeven moment heeft mijn schoonmoeder een aantal fotoalbums
er bij gehaald en hebben we die zitten bekijken. Rond elf uur
zijn we naar boven gegaan. Eerlijk gezegd was ik er wel een
beet gefrustreerd over. Communicatie is niet de sterkste kant
van de familie van Li-Xia. Ze vinden het jammer dat Annabel en
Andy niet zijn meegekomen, maar tot nu toe heb ik nog geen
enkele vragen gekregen over hoe het met hun gaat. Misschien
dat ze die wel aan Li-Xia gesteld hebben, maar die is natuurlijk
niet in staat omdat soort vragen te beantwoorden. Ik denk dat
ze Annabel en Andy graag hadden willen verwennen en dan vooral
Annabel.
Ik ben pas rond kwart voor elf opgestaan en pas circa een uur later naar beneden gegaan om wat eten. Ik heb het 'bruine' brood opgemaakt met de tomaten ketchup van KFC. Li-Xia was toen al een tijd beneden. De rest van de ochtend heb ik wat gesurfd en e-mails geschreven. Al bijna een week niets van Annabel vernomen. Waarschijnlijk een teken dat ze zich goed vermaakt.
Voor de lunch hadden we weer jiaozi (speciaal voor Li-Xia en mij). En ook het lokale gerecht van gekookte aardappelen met schapenvlees (met bot). 's Middags nog een tijd liggen slapen. Ze waren in de kamer boven ons bezig iets te installeren. Het was erg warm en ik moest met benen en armen uit elkaar gaan liggen, want anders ontstonden er al snel natte plekken. Ik ben weer helemaal gewend aan het harde bed. Ook weer verder gelezen en vlak voordat we gingen eten nog een half uurtje op het internet gezeten. Aan het eind werd het erg traag. Voor het avondeten waren we maar met z'n vijven. Xuan-Xuan was wat later. Hij volgt op dit moment een soort cursus voor zijn studie. Xiao-Xia had een vergadering en was er ook niet. Xiao-Zhong komt vanavond(nacht) pas om een uur. Ik weet nog niet of we gaan opblijven. We zullen hem waarschijnlijk pas morgen zien. Hij komt met een taxi uit Korla. Een ritje van zes uur, wat hem maar 170¥ kost. Met de bus kost het, en dat inclusief eenvoudige maaltijd, 135¥ (voor kinderen 74¥) en doe je er zeven uur over. Je kunt ook met de (nacht)trein gaan en dan betaal je 92¥ eerste klas, 88¥ tweede klas en 84¥ derde klas en ben je twaalf uur onder weg. De koers is op dit moment iets van 11¥ per Euro.
's Avonds wat gesurfd. Onder andere ons huis via Street View laten zien en toen ook gezocht naar de flat waar Xuan-Xuan voor zijn studie woont en deze ook gevonden. Nog wat filmpjes van geenstijl.nl bekeken, maar deze kwamen erg langzaam binnen. Daarna nog een lange tijd foto's op de netbook laten zien aan Xiao-Wang. Rond half een heeft ze met Xiao-Zhong gebelde die haar vertelde dat het nog een uur duurde voordat hij kwam. We zijn toen om 0:41 naar boven gegaan. Tien minuten later heb ik het licht uitgedaan. Om tien over drie werd ik wakker uit een nachtmerrie en heb ik het raam maar weer opengedaan en liggen lezen tot half vijf. Ik moest ook de hele tijd hoesten. De rest van de nacht onrustig geslapen als gevolg van hoestbuien.
Om 11:36 zijn Xiao-Zhong, Dan-Dan, Li-Xia en ik vertrokken
van huis. Bij de ingang hebben we om 11:41 een taxi genomen en
tien minuten later waren we bij de ingang van de Rode Berg.
We zijn naar boven gewandeld en hebben daar wat rond gekeken.
Ik ben met Dan-Dan voor me een rodelbaan afgegaan. Daarna zijn
we naar de uitkijktoren gegaan waar we 5¥ per volwassen
moesten betalen. Er is de afgelopen vier jaar weer aardig
wat bijgebouwd. Daarna zijn we naar de uitstekende punt
gewandeld en hebben daar nog wat foto's gemaakt. Vervolgens
zijn we weer naar beneden gewandeld en vervolgens naar het
Volkspark gegaan. Daar wat zitten eten, geluisterd na allemaal
blazers die rond een gebouwdje midden in de vijver aan het
spelen waren. Eerst dacht ik dat ze zo maar wat aan het
improviseren waren, maar toen we wegliepen hoorde ik Li-Xia
meeneuriën en begreep ik dat het een bekend lied was dat
ze aan het spelen waren. Xiao-Zhong zag een visje in een van
de bevloeingskanaaltjes en heeft die toen gevangen. Daarvoor
moesten Dan-Dan en hij eerst nog even een flesje met mineraal
water leegdrinken. We zijn het park weer verder doorgewandeld.
Vlak bij de uitgang stonden een man of tien te discuseren
rond twee mensen die een spelletje Chinees schaken speelde.
Ik ben er ook even bij gaan staan. Ze gingen zo op in het
spel dat ze mij helemaal niet opmerkte. Terug weer een taxi
genomen. De chauffeur reed erg hard, op sommige stukken echt
wel tegen de zeventig, denk ik zo. Zijn observatiecamera,
die om veiligheidsredenen in alle taxi's geïnstalleerd
zijn, bungelde er ook maar wat bij. Om 14:18 waren we weer
thuis en stond de lunch alweer klaar voor ons: Soep van
tomaten en ei met daarbij allerlei brood en wat restjes
groeten en vlees van gisteren.
Na de lunch wat geslapen. Li-Xia beneden op de kamer van
haar moeder, ik boven. Om vijf uur was ik weer beneden.
Om 17:13 zijn we weer met z'n vieren vertrokken. We namen
een taxi naar een plaats ver buiten de stad. Ongeveer een
half uur later waren we er. De taxi was 23¥. Er was
daar een ongelooflijk grote Boeddha tempel. Ze waren de zaak
wel aan alle kanten aan het herbouwen, dus hier en daar leek
het wel een bouwterrein. Eerst was er een poort, toen een
brug, toen nog een poort, een groot plein en uiteindelijk
het tempelcomplex. Op het plein voor het tempelcomplex
stond een Boeddha beeld van circa vijftig meter hoog. Het
stond echter in de stijgers en het leek er op alsof ze
bezig waren het te vergulden. In het tempelcomplex waren
een aantal kamers met Boeddha beelden waar je kon knielen
en ook wierrook opsteken. Het deed me sterk denken aan
de kathedraal die we een paar maanden geleden in Barcelona
door heen waren gelopen. Daarna zijn we nog naar de kolktoren
en de trommeltoren gelopen en heeft Dan-Dan de klok laten
luiden door er een houten boom tegen aan te laten vallen.
Op de trommel zaten vijf circels met een Chinees karakter
er in. Op ieder van de vlakken heeft Dan-Dan een keer geslagen.
Hij heeft daar ook 5¥ betaald aan een meneer die op
een krukje zat. Op het plein nog even gekeken bij een
stalletje waar ze dikke wierrookstaven verkochten die op
het plein gebrand konden worden. Xiao-Zhong heeft daar ook
nog wat muntjes gekocht die Dan-Dan in een watervat mocht
laten vallen. Het het vat zat een kop en de bedoeling was
om de muntjes terecht te laten komen in de mond van de kop.
Als Boeddha had geweten dat er ooit dit soort tempels voor
hem zouden gebouwd worden, was hij misschien wel nooit
Boeddha geworden, bedacht ik me zo. Om 19:06 stonden we
aan de weg te wachten op een bus terug naar huis. Eerlijk
gezegd heb ik erg genoten van de terugreis met de bus, om
te zien hoe de gemiddelde Chinees leeft en alle kleine
winkeltjes langs de straat. Uiteindelijk waren we even voor
acht uur weer thuis.
Xiao-Wang had weer een heerlijke maaltijd bereid met boontjes,
brocolli, aubergine, witte kool, stukjes kip, boontjes,
reepjes tahoe, koud rundvlees en komkommer met knoflook.
's Avonds de gebruikelijke dingen gedaan. Wat gesurfd,
wat geschreven aan dit verslag en wat gelezen. Kort na
half 12 naar boven gedaan. Nog een tijd liggen lezen en
om kwart over een gaan slapen.
Rond kwart over elf zijn Xiao-Zhong, Li-Xia en ik naar het historische museum van Urumqi gegaan. (Op 1 augustus 2006 ben ik daar met mijn moeder naar toe geweest.) Xiao-Zhong wilde eerste met de taxi gaan, maar toen er geen voor ons wilde stoppen, zijn we maar wandelend gegaan. Li-Xia bij mij onder de paraplu omdat het nog steeds regende. Vlak voor de ingang kwam ik een Europees uitziende man tegen. Hij bleek uit Australië te komen en taalkundige te zijn die onderzoek deed naar Turkse talen. Bij de ingang moesten we door een poortje en natuurlijk ging het alarm af, want ik had mijn paraplu nog in de hand. Ze wilde even de inhoud van mijn tas zien en toen mocht ik doorlopen. We hebben alle afdelingen bekeken. Vergeleken met vier jaar geleden was er niets essentieels veranderd. We waren er hier en daar wat multi-media displays toegevoegd. Naar mijn indruk was het ook wat drukken en heb ik verschillende gidsen gezien die rondleidingen hielden. In een 'winkel' zat een vrouw een kleed te knopen volgens een patroon. Vlak voordat we weggingen, ben ik nog even op zoek gegaan naar de taalkundige. Hij heet Alan Libert en komt uit Newcastle in Australië. We hebben e-mails uitgewisseld. Hij vertelde me dat het Oeigoer sterk afwijkt van het Turks. Ik had altijd gedacht dat de talen sterk verwant waren, als een soort dialecten, maar dat is dus een misvatting. Hij was in Groningen en Leiden geweest en sprak Zuid-Afrikaans. Toen we uitelkaar gingen, riep hij 'totziens'.
Op de terugweg nog door een ondergrondse winkel gewandeld. Net over half twee waren we weer thuis en werd de lunch net klaargezet. Voor mij hadden ze overgebleven jiaozi van eergisteren gebakken. Dat is zowaar nog lekkerde van jiaozi. Verder een aantal groentenschotels en ook een vis, waar ik niets van genomen heb. Kort na drie uur zijn Li-Xia en ik naar boven gegaan. Ik heb ongeveer anderhalf uur geslapen. Tegen half zes zijn we weer naar beneden gegaan. Daar heb ik Li-Xia en mijn eigen nagels geknipt en haar voeten verzorgd. Li-Xia's moeder is druk bezig caihezi te maken. Daarvoor maakt ze schijfjes met een diameter tussen de 10 en 15 cm die gevuld worden met een mengsel van prei en ei. De caihezi aten we met rijstsoep. Die rijstsoep is gewoon rijst in water en heeft totaal geen smaak. Echt heel vreemd wat in al het andere eten zit altijd, naar mijn smaak, net iets te veel zout.
Na het eten bezig geweest met een programma voor de Chinese Wooden Puzzle om er na een uurtje achter te komen dat er wat bugs in zaten. Daarna nog mijn website bijgewerkt, wat e-mails beantwoord en wat gesurfd. Verder gelezen in Vita. Om 10 voor 12 zijn we naar boven gegaan en hebben het raam een tijd lang wijd open gezet. Tot nog bijna twee uur liggen lezen en daarna boven de dekens met raam dicht gaan slapen.
Om twaalf uur stopte we bij een park. Xuan-Xuan ging naar huis en wij zouden naar een 'zoo' gaan zoals mij gisteren was verteld. Ik dacht dat de dierentuin in het park was, maar dat was niet het geval. Xiao-Zhong kocht kaartjes voor een busje en om 12:06 vertrokken we. Het busje reed naar een afgelegen plek ver buiten de stad waar we net voor een uur aankwamen. Er was daar bij de ingang nog niet veel te zien van een dierentuin. Xiao-Zhong huurde in een winkeltje een verrekijker en ik kreeg het idee dat het om een soort wildpark moest gaan. Aan de overkant kocht hij opnieuw kaartjes en om 13:26 gingen we dierentuin in. Tien minuten later vertrokken we met een bus die nog een heel stuk verder reed. We stopte als eerste bij een veld waar wat zebra's, giraffen (in de verte) en want ander wild rond liep. Na een minuutje of tien reden we weer verder en reden we weer een minuut of tien rond door een vrijwel verlaten landschap en vervolgens langs een vallei met aan de overkant allemaal kooien. In de laatste helft van de vallei waren ze bezig met de constructie van een verhoogd promenade in het midden van de omheining.
Aan het eind stopte we en was er een mogelijkheid om langs een pad omhoog te lopen. Vandaar had je een prachtig uitzicht op een vallei waar heel in de verte wat reeën rond liepen. (Foto vallei.) Daarna reden we met de bus naar een andere parkeerplaats. Kort nadat we vertrokken waren hoorde ik de bus weer vertrekken. Ik had er nog een tas met drie flesjes met water in laten liggen, netzo als de keer daarvoor. Eerst dacht ik nog dat de bus verder op geparkeerd stond, maar we hebben de betreffende bus niet meer teruggezien. We hebben toen langs een aantal kooien gewandeld, waar we alleen van bovenaf in konden kijken. De kooien lagen aan de vallei waar ze bezig waren de promenade aan te leggen. In de kooien lagen tijgers, leeuwen en beren. Eigenlijk vond ik het uitzicht op de bergen (foto) nog het mooiste.
Met een ander busje reden we verder. Eerst gingen we bij een mooi uitziend gebouw naar binnen. Beneden was er een filmzaal waar een Engelstalige film met Chinese ondertiteling vertoond werd. Wij liepen echter naar de tweede en derde verdieping waar allerlei opgezette dieren stonden. Eerlijk gezegd begon ik me toen een beetje te ergeren aan de 'Chinese' kwaliteit van alles. Eigenlijk was het overal maar een bijelkaar geraapt rommeltje. De helft van de 'dierentuin' was nog in opbouw, een andere deel was vervallen en overal lag er langs de weg nog rommel. Niets was eigenlijk af. Verder zat er totaal geen orde, geen logica in het geheel. Ik begon er eigenlijk wel een beetje van te balen, want ik had niet begrepen dat we de hele dag hier rond zouden lopen.
Vervolgens liepen we naar een grote met een net overdekte vogeltuin. Er waren daar ook weer kooien voor bepaalde vogels. In een van de kooien liep ook nog een klein aapje rond. Er werd ook nog een papegaaienshow gehouden, maar toen wij er aankwamen, was deze net afgelopen. Er net buiten liepen wat meisjes rond met papegaaien. Ik heb daar wat foto's van gemaakt. (Foto). Vervolgens hebben we nog bij de apen gekeken en ook nog een olifant gezien. Met een open elektrisch karretje zijn we vervolgens weer naar de ingang gereden, waar we om 16:52 aankwamen. Alhoewel het de hele tijd bewolkt was en toen pas de zon ging schijnen, had ik toch het gevoel dat mijn gezicht, vooral mijn neus wat rood was geworden. Dat maakte mijn stemming er niet beter op. We moesten op het busje wachten en toen nog op sommige van de anderen die mee moesten. Om 17:39 vertrokken we en om 18:23 moesten we uitstappen bij een tankstation van China Natural Gas, want we mochten er niet in blijven zitten tijdens het tanken. Om 18:31 gingen we weer verder en om 18:36 waren we terug bij het park. Toen met de taxi naar huis waar we tegen zeven uur aankwamen.
Bij het avondeten hadden we drie soorten bonen en ook weer de aubergine schotel met tomaat een scherpe zoete paprika. Na het eten weer wat gewerkt aan het programma voor de Chinese Wooden Puzzle, maar niet veel bereikt. Nog de foto's van vandaag aan Li-Xia's moeder laten zien en begonnen aan het verslag voor vandaag.
Om twaalf uur zijn Li-Xia, Xiao-Xia, Xuan-Xuan en ik vertrokken. We hebben een taxi genomen naar de jeugdvriendin/buurmeisje van Li-Xia. Om 12:28 kwamen we bij de poort aan. Zij en haar man wonen op de 31steverdieping van een flat met 32 verdiepingen. Toen ze naar buiten kwam toen wij bij de ingang stonden te wachten, reageerde Li-Xia verbaasd. We gingen met de lift naar boven en ik voelde mijn oren. Ze hebben een erg mooie flat en ik heb meteen wat foto's van het uitzicht genomen. Ik had mijn netbook meegenomen en heb daar een tijdje wat gewerkt aan dit verslag. Daarna heb ik verder gelezen in Vita.
Voor de lunch wilde ze een fles Mouton Cadet uit de Bourdeaux openmaken, maar dat vond ik een beetje te veel van het goede. Er werd een lokale rode wijn geopend en we aten jiaozi bereid door de man van de vriendin die daar al van voor onze komst mee bezig was geweest.
Na de lunch toont de vriendin ons sommige opnamen die vorig jaar op 5 en 13 juli gemaakt werden tijdens de onlusten. Barbaars is het enige woord wat ik er voor kan bedenken. Onschuldige voorbijgangers worden met stokken geslagen en getrapt totdat ze voor dood blijven liggen.
Daarna verder gelezen in Vita. Maar op een gegeven moment kon ik mijn ogen niet meer openhouden en heb ik van 16:30 tot 17:10 liggen slapen op een bed. Daarna weer verder gelezen en af en toe naar het nieuws gekeken. Er werd besloten dat we tot het avondeten zouden blijven. Om acht uur gingen we met de lift naar beneden en tien minuten later waren we in een restaurant. Het menu zat onder de glazen plaat die over de tafel lag. Ik en Xiao-Xia kregen onmiddelijk een doekje om onze brillen mee schoon te maken en er werd voor iedereen thee ingeschonken. Een meisje kwam de bestelling opnemen en schreef die op een klein briefje wat aan de tafelrand werd gehangen. Regelmatig kwam er een ander meisje langs dat op het briefje keek en vervolgens de gerechten in een microfoontje omriep. De gerechten werden in gedeelten binnen gebracht. Het was echt veel meer dan we ooit zouden kunnen opmaken. Ik heb van alles wat geproefd. Een groot gedeelte van het eten wat overbleef hebben we mee naar huis genomen. Om 21:29 stonden we weer buiten. We zijn terug gewandeld tot vlak bij hun flatgebouw. Er 'reden' een aantal meisjes rond op wake-boards. Het lijkt nu wel of rages globaal zijn geworden. Ook waren er aantal vrouwen aan het volksdansen op traditionele Chinese muziek. Om 21:46 kwam de man van de vriendin met zijn auto aangereden en die heeft ons toen weer thuisgebracht. Hij zette ons om 20:02 af aan de overkant van de weg en zes minuten later waren we weer thuis. Om 23:06 zijn we naar boven gegaan. Ik heb nog liggen lezen tot 0:20 en heb toen het licht uit gedaan.
Om 11:19 stopte we aan de voet van de bergen in een dropje. We kregen de gelegenheid om gebruik te maken van een toilet: de beruchte gaten in de grond. Ook moest er tol betaald worden. Om 11:41 reden we verder. Eerst langs een aantal meertjes gescheiden door stuwen. Toen door een soort canyon verder omhoog. Om 12:16 stopte we op een parkeerplaats. Het was er redelijk fris, maar niet echt koud. We trokken wat extra kleding aan. Nergens was er sneeuw of ijs te zien. Er waren daar eettentjes en een jongen stond uien te koken. Wij hebben toen wat van het door ons meegebrachte eten opgegeten. Om 12:34 liepen we verder. Er was een klein berg meertje. Rechts liepen schapen/bokken. Op verschillende plaatsen stonden er yurts en overal liepen er mensen rond. Omdat ik zag dat de weg links verder ging, vroeg ik via Li-Xia aan Xiao-Zhong hoe lang we hier zouden blijven. Hij typte 30 op zijn telefoon in en liet me dat zien. Ik begreep daaruit dat we over 30 minuten weer verder zouden gaan. We liepen langs het meer en Xiao-Zhong wilde ergens met Dan-Dan omhoog. Het was er vrij stijl en ik zag al snel dat het niets voor Li-Xia was. Dus besloot ik met haar verder langs het meer te lopen. We kwamen nog een aantal Kazak tieners op paarden tegen. Ik besloot met Li-Xia rond het meer te lopen. Om 13:14 waren we weer terug bij de bus, als de allereerste. Ik begon toen al een beetje onraad te ruiken. Om 13:50 zijn we in de bus gaan zitten en om 14:11 kwam Xiao-Zhong met Dan-Dan er aan. We gingen echter weer naar buiten omdat er eten voor ons was: rijst met wat wortels en ook nog wat groenten er bij, maar omdat niet duidelijk was of die groenten gekookt waren, heb ik er maar niets van genomen. De rijst opzichtzelf was overigens ook heel lekker en ik er heb er bijna drie kommetjes van gegeten.
Het was om drie uur dat we weer gingen rijden, maar tot mijn terleurstelling niet verder, maar weer terug. Om 15:23 stopte we op een parkeerplaats bij een van de stuwmeren. Ik dacht dat het een sanitaire stop was. Wij zaten om 15:54 weer in de bus, maar van de andere was niets te bekennen. Opnieuw wist ik niet hoe lang we daar zouden blijven. Ik baalde er wel een beetje van. Gelukkig had ik het boek Dertien van David Mitchell meegenomen en daar was ik uiteindelijk al een heel stuk in gevorderd. Uiteindelijk was het pas om 17:24 dat we weer vertrokken. Nog geen tien minuten later stopte we alweer ergens bij een stuw. Ik vroeg aan Li-Xia hoe lang we zouden blijven, maar het enige wat ze kon doen was iets in het Chinees roepen. Ze praat de laatste dagen steeds in het Chinees tegen mij als ik haar vraag wat andere zeggen. Als ik dan zeg dat ik geen Chinees versta, kijkt ze me aan en zegt niets. Als ik tegen haar in het Nederlands praat antwoord ze vaak wel in het Nederlands terug. Ik ben benieuwd hoe dit zal gaan als we weer terug zijn in Nederland en ze niet meer voortdurend Chinees om haar heen hoort. Eerlijk gezegd werd het me op dat moment wel een beetje te veel. Ik wilde nu zo snel mogelijk naar huis omdat ik moe was. Ik dacht er over om maar op eigen gelegenheid terug te gaan en ergens vervoer (een taxi) te regelen. Dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Gelukkig gingen we na een minuut of tien weer verder. Dicht bij Urumqi zag ik het eerste auto-ongeluk: een personenauto die in de flank van een vrachtwagentje was gereden die naar recht was uitgeweken. Zo te zien alleen wat blik schade.
Om 19:04 werden we ergens gedropt en om 19:14 namen we een taxi die ons vier minuten later vlak bij huis afzette. Ik ben meteen doorgelopen naar boven en heb daar eerst het boek Vita uitgelezen. Alhoewel het bijna etenstijd was, had ik daar op dat moment niet zoveel zin in. Om 20:25 ben ik toch naar beneden gegaan om wat te eten. De andere waren nog aan het eten.
Na het eten, kwam de moeder van Li-Xia met een aantal cadeaus aanzetten. VCD's voor Li-Xia met daarop grappige sketches, wat sierraden voor Annabel, een trainingspak met T-shirt voor Andy (wellicht nog iets te groot) en een zwarte trui met klassiek motief uit deze streek. Hij paste mij prima. Van Xiao-Zhong kreeg ik ook nog een doos met daarin de op linnen bedrukte foto's die hij had meegebracht. Ik heb alles naar boven gebracht en ben daar toen gebleven om dit verslag bij te werken.
Vandaag dus het boek Vita, de door Victoria Glendinning geschreven biografie over het leven van Vita Sackville-West, uitgelezen. Ik was er op 10 februari een keer midden in de nacht in begonnen toen ik niet de slaap kon vatten en heb toen het eerste inleidende hoofdstuk gelezen. Het is pas deze vakantie (zie verslag afgelopen woensdag) dat ik er echt verder mee ben gegaan. Ik moet zeggen dat ik het een erg boeiend boek heb gevonden dat makkelijk wegleest ondanks de 660 pagina's aan tekst. Het is zeker zo dat zij en haar man een bijzonder huwelijk hadden, gezien het feit dat ze beide homoseksuele relaties met anderen onderhielden. Maar ondanks dat is het toch duidelijk dat ze veel van elkaar hielden en het zeker niet een verstandshuwelijk was.
's Avonds nog samen met Xuan-Xuan naar een Engelstalige actie film gekeken. Wel grappig. Pas om half drie gaan slapen. Het is er vandaag ook niet weer van gekomen om met Xiao-Xia en Xiao-Zhong te praten over onze thuissituatie. Eerlijk gezegd had ik er ook niet zoveel zin in. Ik twijfel nog steeds of ik hen moet vertellen over de opname of niet.
Om 18:40 zijn Li-Xia en ik vertrokken naar de Xinhua International City of Books waar we een minuut of zes later aankwamen. Al snel bleek dat ik niet echt in een stemming was om boeken te kopen. Deel drie van Knuth's The Art of Computer Programming was zo te zien al verkocht en ik vond deel twee, waarvan er nog twee exemplaren stonden, niet interessant genoeg om te kopen. Ook nog bij de Go boeken gekeken, maar ik vond geen boek dat me voldoende boeiend leek, zeker als ik er aan dacht dat ik met de Go boeken die ik vier jaar geleden gekocht heb, ook niet veel gedaan heb. We kwamen nog wel grote vellen (A3 formaat) milimeterpapier tegen. Maar er zat geen prijsje op. Om 19:52:29 kocht ik de twee Kuifje albums over de reis naar de maan (ISBN:9787500794479 en 9787500794486) die waren gedrukt door China Children's Press & Publication Group voor 12¥ per stuk en een twaalfvlak 'Rubiks kubus' met de naam Megaminx voor 38¥ welke gemaakt was door China Qun Jia. Om 19:59:16 (volgens de kassabon) kocht ik een nieuwe editie van het bekende Rode Boekje met de uitspraken van Mao (ISBN:9787010083117) voor 30¥. Dat was vlak voordat we de winkel verlieten.
Toen we kort na acht uur thuis kwamen, stond het eten al op de tafel en waren de rijstkommen al gevuld. Ik heb voornamelijk van de ei met tomaat, de grote erwten en de boontjes gegeten. Maar ook een plakje koud donker rundvlees genomen en een stukje kip (met botjes). En natuurlijk ook iets van de groente dong gua die ik zover ik weet te herinneren nog niet eerder gezien heb op tafel deze zomer. Na een uur of tien hebben we nog wat groepsfoto's gemaakt. Er kwam een buurman langs om daarbij te helpen. Daarna heeft Dan-Dan nog wat foto's gemaakt en ook werd er geëxperimenteerd met de self-timer. Ik heb nog wat gewerkt aan mijn website. Li-Xia heeft nog met haar moeder gepraat en nog wat TV gekeken naar Chinese cabaret. We zijn kort na een uur na boven gegaan en rond half 2 gaan slapen.
Om 11:54 zijn Li-Xia en ik een wandeling gaan maken in de buurt en heb ik wat foto's gemaakt van de omgeving, waaronder een foto van de Xinhua boekwinkel. Rond 12:20 zijn we naar binnen gegaan en hebben er voor een laatste keer wat rond gekeken. Uiteindelijk besloten om nog drie Go boeken te kopen. Deze kostte alles bij elkaar 114¥. Een van de boeken bevat partijen van een bekende Chinese speler (ISBN:9787807059905) en kostte 66¥. De andere twee boeken bevatten oefenproblemen (ISBN:9787811001112 en 9787811001129) en kostte 24¥ ieder. Volgens het bonnentje kocht ik ze om 13:08:32. Om 13:11 zijn we weer naar huis gegaan.
Voor de lunch hadden we onder andere Xinjiang schapenvlees, dat is schapenvlees met de typische kruiden die in Xinjiang gebruikt worden. Na de lunch heb ik een van de prof-partijen uit het boek wat ik gekocht had, ingevoerd met Drago, een Go editor.
Kort na drie uur zijn we naar boven gegaan. Ik heb van circa vier tot vijf uur geslapen. We zijn toen naar beneden gegaan. De andere waren al begonnen met het maken van de jiaozi. Xiao-Zhong hield zich voornamelijk bezig met het rollen van de rondjes en Xiao-Wang en ik hebben de rondjes gevuld met vlees en dicht geknepen. Xiao-Wang was natuurlijk sneller en beter dan ik. Li-Xia heeft er ook nog eentje gemaakt onder begeleiding van Xiao-Wang, maar daar heeft ze het maar bij gelaten en heeft wat naar het nieuws op TV gekeken. Om 19:40 zijn we begonnen met het eten van de jiaozi nadat deze gekookt was.
's Avonds wat aan mijn website gewerkt. Li-Xia heeft nog met haar moeder gepraat en naar Chinese cabaret gekeken. Ook nog bezig geweest al onze spullen bij elkaar te pakken en onze koffers in te pakken. Xiao-Xia heeft de koffer van Li-Xia ingepakt en daarin ook een grote knuffelhond gedaan die ze nog voor Andy had liggen. Best mogelijk dat we die vier jaar geleden niet mee konden nemen. Tenslotte nog naar beneden gegaan en voor de laatste keer gebruik gemaakt van het internet. Om 0:12 zijn we tenslotte naar boven gegaan en om een uur hebben we het licht uit gedaan.
Om 7:39 gingen we in de rij staan voor het aan boord gaan. Twee minuten later gingen we aan boord en namen we plaats op de stoelen 5E (Li-Xia) en 5F (ik) aan het raam aan de rechterkant. Om 8:03 reden we achteruit en om 8:20 begonnen we aan de start en om 8:21 gingen we de lucht aan. We vlogen aan de noordkant van de bergen, dus ik was in de gelegenheid om er foto's van te maken. Om 8:36 vlogen we boven de wolken. Nog lange tijd alleen maar woesternij onder ons gezien. Zo rond half tien begonnen we alweer te dalen en om 11:33 waren we geland. Om 11:46 stonden we aan de gate en om 11:49 verlieten we het vliegtuig.
We hadden speciale stickers gekregen vanwege onze transfer naar Amsterdam. In de gang kwamen we twee jonge vrouwen tegen die een bord met ons vlucht nummer omhoog hielden. We melde ons bij hen en een van ons leidde ons naar een speciale balie bij de bagage claim waar we om 11:54 aankwamen. Ik had even het gevoel dat we een VIP behandeling kregen. We werden gevraagd plaats te nemen in een zithoek met luxe stoelen. Om 12:09 kwam een van de medewerkers aanzetten met mijn koffer met de mededeling dat er maar een koffer was. Zou er weer een koffer achter zijn gebleven, misschien wel vanwege de twee oude metalen kommen die we hadden meegenomen. Na een paar minutern deed ik navraag bij de balie en een medewerker nam ons mee naar de band, waar nu heel veel mensen om heen stonden. Ik zag vrijwel onmiddelijk de koffer van Li-Xia liggen en rende na het andere eind om hem op te vangen. Toen ik hem van de band af haalde viel hij open. Vrijwel meteen had ik door dat de speelgoed hond miste. Snel graaide ik alles bij elkaar en deed de koffer dicht. Toen ik hem optilde, vloog hij opnieuw open. Weer alles er ingedaan en voorzichtig op een trolley gedaan. Daarna terug naar de balie waar Li-Xia met de andere koffer stond en nam de medewerker ons mee naar de transfer in-check balie. Om 12:12 heb ik daar eerste de koffer van Li-Xia goed op slot gedaan en vervolgens er acht repen breed plakband (die ik uit Nederland had meegenomen en die in mijn koffer zat) over de sloten gedaan. Ik ben daar tien minuten mee bezig geweest en toen zijn we in de rij gaan staan. Bij het in-checken heb ik verteld dat er iets ontbrak uit de koffer en de vrouw vertelde ons dat we terug moesten naar de bagage balie. Om 12:45 waren we in-gecheckd en zijn we met de koffer van Li-Xia terug gegaan. Bij de bagagebalie probeerde ik uit te leggen dat we een grote speelgoed hond kwijt waren geraakt. Maar het meisje dat ons hielp begreep me niet echt, dacht zelfs even dat het om een echte hond ging. Plotseling was er een man die de hond (in de oorspronkelijk plastic zak) omhoog hield. Wij weer terug naar de in-checkbalie. Maar daar realiseerde ik me dat ik hem niet in de koffer kon doen, want dan zou ik het plakband weer moeten lossnijden en opnieuw plakband er overheen doen, maar dat zat inmiddels al in de andere koffer die al weg was. Ze konden hem ook niet apart in-checken als bagage. Dus moesten we hem maar achter laten? Toen kreeg ik het idee dat hij misschien wel als handbagage mee kon en dat kon wel. Dus opgetogen gingen we naar buiten door de schuifduren waar een man aan een tafeltje zat te slapen, zo leek het wel. Ik liep voorop en nadat de schuifdeuren achter me dichtgingen was Li-Xia er niet. Bleek dat de man Li-Xia aangesproken wat betreft de hond. Gelukkig kwam ze een minuut later ook naar buiten.
We gingen naar de tweede verdieping en om 12:57 liepen we het gedeelte voor de internationale vluchten binnen. Om een uur waren we bij de paspoortcontrole. De medewerker wilde nog vragen waarom Li-Xia geen handtekening had gezet op het emigratieformuliertje, maar zag toen al snel op haar paspoort dat ze geen handtekening kon zetten en toen was het goed. Zes minuten laten waren we ook weer door de security check heen. Nog even langs de toiletten en toen naar de gate waar we om 13:19 aankwamen. Eerste een flesje echt sinasappelsap gekocht voor 22¥ en dat samen met Li-Xia opgedronken. Toen een praatje gemaakt met wat Nederlanders die een tweeweekse rondreis hadden gemaakt. Een man merkte op dat ze alle tempels en pagoda's van China nu wel gezien hadden. Er was in hun gezeldschap ook nog een jong stel uit Enschede. Daar ook nog kort mee staan praten. Het toestel dat aan de gate stond was de B-2057.
Op de instapkaarten van ons stond dat we stoelen hadden op 39K en 43K, wat dus vijf rijen uitelkaar was. We zijn daarom maar vroeg (om 13:52) in de rij gaan staan. In het vliegtuig een van de stewards aangesproken op het feit dat ik graag naast Li-Xia wilde zitten vanwege haar problemen. Of hij me helemaal begreep, wist ik niet. Later kwam er nog een stewardes bij en die leek het beter te begrijpen. We moesten eerst maar op onze stoelen gaan zitten en dan zouden ze na de start kijken wat ze konden doen. Om 14:13 zaten we op onze stoelen (overigens op 39H en 43H, aan het gangpad in plaats van aan het raam). Li-Xia zat naast twee vrouwen die bij elkaar hoorde. Ik zat naast een Chinese man die niet wilde ruilen omdat we op de eerste rij naar de business class zaten en dus extra veel beenruimte hadden. Even later kwamen de stewards en brachten ons naar stoelen 41A (ik) en 42B (Li-Xia) die leeg waren gebleven. De jongen van 42D was inmiddels naar de stoel op 39H verhuist. Echter net voordat we gingen rijden om 14:45 verschenen als nog de mensen die eerst niet waren komen opdagen en werden wij weer terug gestuurd naar onze oorspronkelijke zitplaatsen. (En ook die ene jongen moest weer terug.) Even later wisten de stewards echter te regelen dat degenen die op stoel 40H (achter mij) zat kon ruilen met Li-Xia. Toen een Nederlands echtpaar begreep dat wij naast elkaar wilde zitten, maakte ze onmiddelijk plaats voor ons. Ik vertelde hen spontaan dat Li-Xia de ziekte van Alzheimer had. Om 14:51 zaten we dus op de stoelen 41H (ik) en 41J (Li-Xia) en was de stoelendans ten einden. We moesten nog even wachten voordat we konden opstijgen. Pas om 15:25 zaten we in de lucht.
Om 17:28 hadden we het eten op en hebben we een poging gedaan om wat te slapen. We hebben kort, tot 17:50, geslapen. Ik heb toen het boek Dertien van David Mitchell uitgelezen waar ik afgelopen maandag in was begonnen. Ik heb het boek op zaterdag 13 maart 2010 om 14:04:23 gekocht als een van drie voor vijf euro bij De Slegte. Het boek gaat over een dertien jarige jongen. In het begin vond ik het boek een beetje taai, misschien ook omdat sommige hoofdstukken erg abrupt eindigde, zo abrupt dat je echt dacht dat er een stuk was weggevallen. Maar toen ik eenmaal over de helft was, begon ik er echt van te genieten. Ik vind wel dat de jongen Jason, de hoofdpersoon, op sommige manieren al erg wijs is en op andere juist nog erg naief. Ieder hoofdstuk vormde een beetje een afgerond verhaal, maar sommige hoofdstukken vond ik wel een beetje te veel aan toevallige omstandigheden aan elkaar hangen om geloofwaardig te zijn. Wat wel grappig vond, is dat het verhaal in 1982 speelt en er veel verwijzingen gemaakt worden naar dingen die in die tijd speelde en die ik me zelf ook nog goed weet te herinneren. Alles bij elkaar toch wel een erg leuk boek om te lezen.
Op de toiletten bleek een gebrek aan toiletpapier te zijn, maar gelukkig hadden we nog wat papier op zak. Dat ben je naar een paar weken China wel gewend vooral als je uitstapjes gaat maken. Daarna ben ik een tijd lang bezig geweest met het schrijven van dit verslag. Het is inmiddels 20:18 (Beijing time) en 14:18 op de Nederlandse klok. De rest van de tijd door gebracht met veel en niets. Nog onze foto's laten zien aan wat Nederlanders die de twee-weken-china-tour gedaan hadden om hen het echte China te laten zien. Nog wat gedommeld en op het laatst naar de film "The Blind Side" gekeken die echter om 18:28 afgebroken werd omdat we over 28 minuten zouden gaan landen. Uiteindelijk zijn we om 18:57 geland. Om 19:05 waren we bij de gate (ergens aan de F-pier als ik met niet vergis). Om 19:11 verlieten we het vliegtuig.
Eerst wat rond gekeken om te kijken wat we moesten doen. Om 19:16 op weg gegaan naar gate B18. Bij transferbalie T6 gekeken. We hoefde niets te doen. Nog gevraagd wat "bagage omgelabeld naar eindbestemming" betekende. Om 19:23 weer verder gegaan. Twee minuten later kwamen we bij de paspoortcontrole en vervolgens vier minuten later bij de security check. Daar moest weer van alles uit en toen liet ik de netbook op de grond vallen. Hij zat wel in de draagtas. Toen ik die openmaakte zag ik wat deuken. Toen maar heel rustig door de security check heen gegaan. Daar waren we om 19:37 door heen. Meteen de netbook gecontrolleerd en die bleek het nog gewoon te doen. Ook even de Yuan in mijn portomee gewisseld met Euro's. Om kwart voor acht weer verder, maar eerst even bij de toiletten langs. Van 19:53 tot 20:03 wat rondgekeken in "News & Books". Bij transferbalie T2 nog gevraagd of we nog nieuwe instapkaarten nodig hadden. Dat was niet het geval. Uiteindelijk zaten we rond kwart over acht bij gate B18. We hebben nog bijna een uur te gaan voordat we kunnen gaan instappen. Ik heb eerst dit verslag maar weer even bijgewerkt.
Om 9:14 begint het in-checken van onze laatste vlucht van deze reis. We gaan met een bus naar het vliegtuig PH-KZH, een Fokker 70. Om 9:26 zitten we op onze plaats. Om 9:43 gaat het toestel rijden en ruim een kwartier later, om een minuut voor tien, gaan we de lucht in. Vanuit onze stoelen hebben we een prachtig overzicht over de stad Amsterdam wanneer we een bocht naar rechts maken richting Düsseldorf. Helaas is het bewolkt en zien we de rest van de vlucht niet meer zoveel. Ik had nog gehoopt een glimp van Enschede op te vangen. Om 22:26 zijn we geland en om 22:39 staan we bij de bagageband. Eerst komt mijn koffer te voorschijn. Die wordt er echter door een meisje afgehaald, maar geluk ook haar moeder merkt de vergissing op en zegt: "Die is niet van ons." Uiteindelijk blijken er drie koffers van dat type naar buiten te komen. Gelukkig komt de koffer van Li-Xia, met al het plakband er op, ook te voorschijn. We gaan met de sky-train (een hangende mono-rail) naar de parkeergarage, maar daar blijkt dat de parkeerautomaat mijn betaalkaart ("Maestro") niet ondersteund, dus moet ik terug naar vlieghavengebouw om daar honderdeuro te pinnen. Uiteindelijk staan we om 23:44 bij onze auto. We vertrekken vijf minuten later. Op de snelweg maak ik nog ergens een verkeerde afslag omdat ik mijn eigen routebeschrijving niet goed had gelezen. We kregen ook steeds te maken met stortregens waarbij ik de ruitenwissers op dubbele snelheid moest zetten. Deze werden afgewisseld met perioden met alleen motregen.
Tegen een uur zie ik ergens langs Snelweg 31 een McDonalds teken en ik besluit om een kijkje te gaan nemen omdat ik honger heb en omdat ik wel even behoefte heb om de benen te strekken. Het blijkt dat de McDonalds in Dorsten 24-uur per dag open is. We bestellen een hamburger, een veggieburger (die heel lekker smaakt), een kleine patat en een middelgrote cola. Li-Xia eet alleen een halve hamburger en wil vervolgens naar de WC. Ik breng haar er naar toe. Ze trekt aan de toegangsdeur terwijl je moest duwen. Na een minuut of vijf ga ik kijken en zie ik dat ze problemen heeft om de deur van het toilet open te krijgen. Na circa twee minuten praten met haar, begrijpt ze eindelijk hoe ze de deur open moet krijgen. Ik neem de cola mee de auto in en om kwart over een vertrekken we weer. Om 2:07 zijn we eindelijk veilig thuis. Tegen drie uur gaan we slapen.
